“เอลล่า...เอลล่า...นายหญิง...”
เอลล่าเงยหน้าขึ้นมองลินดาที่ยืนตรงหน้าโต๊ะเธอพร้อมกับแฟ้มเอกสารสามเล่ม ทำให้เอลล่ารู้สึกเขินอายที่เธอเรียกเธอว่านายหญิง เพราะมันไม่ชินอย่างยิ่ง เพราะอเดล และจอห์น รวมไปถึงแม่บ้าน บอดี้การ์ดก็เรียกเธอเช่นนี้ ทำให้เธอทำตัวไม่ถูก เธอสั่งให้ทุกคนเรียกเธอเช่นเดิม แต่ก็เปล่าประโยชน์พวกเธอและพวกเขาก็ยังคงเรียกเธอว่านายหญิง เช่นเดิมเธอจึงปล่อยเลยตามเลย เอาที่พวกเขาสบายใจ
“อย่าเรียกฉันแบบนี้ เรียกฉันว่าเอลล่าเหมือนเดิมเถอะ” เอลล่าเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม
“ก็ฉันเรียกชื่อเธอตั้งหลายครั้ง แต่เธอก็ไม่หัน จนเรีกว่านายหญิง เธอจึงสนใจฉัน นึกถึงช่วงเวลาฮันนีมูนเหรอ” ลินดาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม ทำให้เอลล่าหน้าแดงด้วยความเขินอายขึ้นไปอีก
“เปล่าสักหน่อย”
“ความจริงแล้วเธอควรอยู่เพนเฮ้าส์นะ เพราะเธอพึ่งกลับมาเมื่อคืน”
“ฉันหายไปตั้งสองสามอาทิตย์ ไม่คิดถึงฉันเหรอ” เอลล่าเอ่ยถามด้วยรอยยิ
