วันต่อมา.....
ข้าวฟ่าง...
วันนี้ฉันกับเตอร์เราตื่นกันแต่เช้าเพราะเตอร์จะพาฉันไปหาหมอที่โรงพยาบาลคือพักนี้ฉันเป็นอะไรก็ไม่รู้มันรู้สึกหดหู่เศร้าๆ แปลกๆ และมักจะเป็นช่วงค่ำๆ ด้วยนะ พอพระอาทิตย์ตกดินปุ๊บฉันจะเริ่มมีอาการทันทีมันเป็นเองโดยอัตโนมัติจนฉันกลัวว่าตัวเองจะเป็นโรคซึมเศร้าเพราะคิดถึงลูก
ตอนนี้เราพาเด็กๆ มาที่บ้านของเตอร์เพราะตอนนี้เราสองคนได้จ้างใบบัวให้เป็นพี่เลี้ยงเด็กๆ ซึ่งใบบัวก็ทำได้ดีมากเธอเลี้ยงเด็กเก่งมากจนฉันแปลกใจถ้าบอกว่าเคยมีลูกมาก่อนฉันก็เชื่อนะแต่คงเป็นไปไม่ได้เพราะใบบัวยังไม่เคยมีแฟนจะมีลูกได้ยังไงแถมเธอก็อยู่ที่นี่มาหลายปีฉันไม่เห็นเธอท้องเลยแล้วเธอจะไปมีลูกตอนไหนฉันคงคิดมากไปเอง
"บัวไปไหนปกติเวลานี้ต้องมารอรับเด็กๆ แล้วนะ" เตอร์พูดพร้อมกับมองไปรอบๆ บ้านเพราะปกติเวลานี้ใบบัวจะมารอเด็กๆ อยู่หน้าบ้านแต่วันนี้ไม่เห็นเธอออกมาเลยหรือเธอจะไม่สบาย
"หรือว่าบัวไม่สบาย"
"
