“ปล่อยค่ะ แพงจะกลับไปที่หอของแพง แพงจะถือว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้น ปล่อยแพงไปเถอะค่ะ” ภาพพิมพ์เอ่ยเสียงดัง หลังจากที่เธอเริ่มตั้งสติได้ ทำไมเธอต้องมารับข้อกล่าวหาที่เขายัดเยียดให้นี้ด้วย การตายของธันยพรไม่เกี่ยวกับเธอสักนิด เธอแค่ไปอยู่ตรงนั้น และพยายามช่วยธันยพรอย่างสุดความสามารถแค่นั้นเอง แต่ผลที่ได้ทำไมมันกลับตาลปัตรแบบนี้
“เธอจะไปไหนไม่ได้ ถ้าเธอยังไม่ได้รับผลกรรมในสิ่งที่เธอทำไว้” ตรัยคุณบีบเข้าที่ข้อมือของหญิงสาวด้วยความรุนแรง เธอเจ็บเป็นอย่างมาก แต่เธอไม่ได้โวยวายอะไร เธอพยายามที่จะสบัดแขนเขาให้หลุดจากการเกาะกุมเธอไว้ แล้วก็ไปตายเอาดาบหน้า
“อย่าพยายามยัดเยียดในสิ่งที่แพงไมได้ทำค่ะ แพงไม่รู้เรื่องและไม่เข้าใจในสิ่งที่คุณตรัยพูด ไม่ว่าใครจะบอกคุณตรัยยัง แพงก็ยังยืนยันเหมือนเดิมว่าแพงไม่ได้ผิด” ภาพพิมพ์เอ่ยออกมาด้วยความเจ็บปวด ในขณะที่ตัวเธอกำลังพยายามที่จะหนีไปจากที่นี่ เธอกลัวแล
