“กลับบ้านไปก่อนเถอะค่ะน้าสา ไว้เดี๋ยวเราค่อยคุยกัน” ภิรดาพยายามสงบจิตใจตนเอง เพื่อจะได้ไม่ไปตำหนินางสา เพราะเธอไม่มีใครที่เธอจะสามารถไว้ใจได้ และดูแลบุตรชายของเธอเป็นอย่างดีได้เท่านางสา
“น้าขอโทษจริงๆ นะดา” นางสายังคงเอ่ยคำขอโทษซ้ำๆ ด้วยกลัวว่าภิรดาจะโกรธตนเองที่ปล่อยให้ภานุวัฒน์เข้าใกล้เด็กชายวายุได้ ที่ทำทั้งหมดนี้ก็เพราะนางสาหวังดี และต้องการให้ภิรดาได้สามีเศรษฐี ไม่ต้องทำงานหลายที่แบบเช่นทุกวันนี้
“ไว้ค่อยคุยกันนะน้าสา ตอนนี้ดาอยากคุยกับผู้ชายคนนี้ก่อน” ภิรดาตัดการอธิบายของนางสาทันที เธอไม่ต้องการฟังคำชี้แจงใดๆ ตอนนี้ เธออยากเคลียร์กับคนตรงหน้าก่อน ส่วนนางสา เธอยังไม่ต้องการเคลียร์อะไรทั้งสิ้น
“ไปก็ได้จ่ะ” นางสาเห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธของหญิงสาว นางสาเลยยอมออกไปจากบ้านของภริดา ส่วนเด็กชายวายุก็มองหน้านางสาและมารดาด้วยความไม่เข้าใจ แต่ปากก็ยังเคี้ยวขนมตุ๊ยๆ อย่างเอร็ดอร่อยไม่ได
