“เอ๊ะ คุณจะมาว่าฉันได้ยังไง ฉันไม่จริงใจตอนไหนกัน”
“ก็คุณบอกขอบคุณแต่ไม่ยอมสบตาผม คนที่ไม่ยอมสบตาคู่สนทนาผมถือว่าเป็นคนไม่จริงใจ”
“ก็ฉัน…”
หญิงสาวอึกอัก เธอไม่ใช่คนแบบนั้นเสียหน่อย แต่เพราะอาการเคอะเขินที่มีมากจนเกินควรต่างหากที่ทำให้เธอต้องเลี่ยงการสบสายตากับเขาแบบนั้น
“ไม่เป็นไร ผมใจดีพอ ผมจะให้โอกาสคุณแก้ตัว”
หญิงสาวคิดว่าเขาต้องการฟังขอบคุณจากเธออีกครั้ง นีเซียถือว่านี่ไม่ใช่เรื่องเหนือบ่ากว่าแรง หญิงสาวจึงไม่ลังเลที่จะทำอย่างที่อีกฝ่ายต้องการ
“ขอบคุณอื้อ…”
นีเซียไม่ทันกล่าวขอบคุณจนจบประโยคริมฝีปากหยักสวยก็ทาบทับลงบนเรียวปากของเธอ หญิงสาวครางท้วง มือเล็กยกขึ้นทุบตีแผ่นอกกว้างเป็นพัลวัน แต่ไม่ช่วยให้เธอได้รับอิสระจากเรือนกายสูงใหญ่ เขาไล่ต้อนจนแผ่นหลังบอบบางกระแทกเข้ากับราวกั้นของชั้นดาดฟ้าในขณะที่เรียวปากร้อนรุ่มยังคงบดเบียดเข้าหาริมฝีปากของเธอ มือหนาทั้งสองข้างยกจับราวกั้นเป็นก
