“คนบ้า เพราะคุณคนเดียวเลย ร่างกายฉันถึงได้มีแต่รอยแบบนี้”
นีเซียบ่นกระปอดกระแปดตอนที่ใช้เครื่องสำอางปกปิดร่องรอยสีกุหลาบที่อามิลทิ้งเอาไว้บนตัวของหญิงสาว พักใหญ่กว่าเธอจะจัดการทุกอย่างเรียบร้อย
หญิงสาวเลือกชุดเดรสสั้นเข้ารูปสีแดงสดมาสวมใส่คู่กับรองเท้าส้นสูงเกือบๆ สี่นิ้ว หญิงสาวตรวจสอบความเรียบร้อยหน้ากระจกอีกครั้ง เติมลิปสติกสีแดงสดบนปากอีกนิด รอยยิ้มกว้างปรากฏบนเรียวปากอวบอิ่ม หญิงสาวหยิบกระเป๋าถือสีเดียวกันกับชุดขึ้นมาก่อนจะก้าวออกไปด้านนอก
ร่างบอบบางก้าวผ่านบริเวณห้องนั่งเล่น เลนนอนนั่งอยู่ตรงนั้นเพราะได้รับหน้าที่พิเศษให้เฝ้าหญิงสาวเอาไว้ ส่วนคนอื่นๆ ตามอามิลไปรวมถึงการิมด้วย เลนนอนขยับตัวลุกขึ้นยืนทันทีที่นีเซียเดินผ่าน ก่อนที่หญิงสาวจะก้าวไปถึงประตูที่จะเปิดออกสู่ด้านนอก เลนนอนก็เอาตัวเข้ามาขวางเอาไว้
“เดี๋ยวครับคุณนีเซียจะไปไหนครับ”
“เลนนอนใช่ไหมคะ”
หญิงสาวส่งยิ้มให้แล้วเอี
