“เป็นบุญของมึงแท้ ๆ ไอ้สัสเอ๊ยที่ยังรอดมาได้ จำใส่กะโหลกเล็ก ๆ มึงไว้เลยนะ คุณศิวะน่ะเขาเป็นผู้มีพระคุณกับมึง”
ไอ้เข้มนั่งคุยกับหมาเสียงเล็กเสียงน้อยหลังจากที่มันกลับมาจากปฏิบัติหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายเสร็จสิ้น
“เอ้า ลูกพี่ มาดูไอ้สัสหรอ”
ไอ้เข้มหันมายิ้มแฉ่งให้ผมพร้อมกับยื่นไอ้สัสมาตรงหน้า
“ไง ไอ้หมาหน้าโง่ เกือบกลายเป็นหมาย่างแล้วมั้ยมึงอะ”
ผมว่าพร้อมกับเอื้อมมือไปจับมันมาอุ้มไว้ในอ้อมแขนแล้วลูบหัวมันด้วยความเอ็นดู
ไอ้สัสมันเห็นผมก็ยิ่งออดอ้อนเข้าไปใหญ่ ทั้งกระดิกหางเลียแขนเอาใจสุดฤทธิ์ ดูจากแผลมันคงดีขึ้นมากแล้ว พอทำแผลเสร็จมันก็ไม่ได้แผลใหญ่อะไรมาก น่าจะเป็นเพราะขนมันเยอะเลยทำให้ดูเหมือนมันโดนไหม้เยอะเท่านั้นเอง
“ไงไอ้สัส ยิ้มได้แล้วนี่”
ไอ้ศิวะที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ผมเอ่ยขึ้นพร้อมกับยื่นมือมาเกาคางมันอยากหยอกล้อ
อะไรของมันวะ หมายิ้มได้มันมีที่ไหน มึงก็สรรหาคำมาพูดเนาะ
“ไอ้อาม ไปเ
