Amanda’s POV
Nakatingin lang ako kay Kaiden hanggang sa makalapit ako sa harapan ng mesa nito. Walang nagsasalita saaming dalawa. Hindi ko alam ang mararamdaman ko dahil halo-halo na pero sa dami ng gusto kong itanong ay ni walang salitang lumalabas sa bibig ko.
Ilang beses akong lumunok. Malungkot at tila walang buhay lang akong nakatingin rito at maging ito ay nakatingin lang rin saakin at ni walang nagsasalita saamin. Dumako ang tingin ko sa mukha nito.
He has dark circles under his eyes, he looks like as if he didn’t slept at all, maging ang tila sugat at may kaunting dugo nito sa gilid ng labi. I frowned when worriness struck me. What happened—
Napaiwas ako ng tingin. Tingin ko ay wala na sa lugar kung mag-aalala man ako rito.
“You’re late.”
Napalunok ako nang magsalita ito
