จากนั้นก็ค่อยๆหลับตาลงไปอย่างอ่อนแรง เพราะเมาจนไม่ได้สติ อันทิกาก็ตะเกียดตะกายเขยิบหนีเขา แล้วรีบดึงชุดของตัวเองขึ้นมาอย่างลวกๆ ก่อนจะเอ่ยเรียกชื่อเขาไปอย่างกล้าๆกลัวๆ
“คุณเหม คุณเหม นี่คุณ ตื่นสิ” อันทิการ้องออกไปเมื่อเห็นว่าเขานิ่งไป หรือว่าเธอจะถีบเขาแรงเกินไป อันทิกาคิดได้ก็ค่อยเขยิบไปสะกิดเขา แต่เหมราชก็ไม่มีท่าทีจะขยับตัวเลยสักนิด
“เฮ้อ ต่อไปอย่าหวังว่าคุณจะได้เมามาหาฉันแบบนี้ได้อีก คุณเหมราช” อันทิกาพูดไปอย่างคาดโทษเขา
ก่อนจะลุกขึ้นมานั่ง แล้วเธอก็พยายามดึงตัวเขาเข้าไปในห้องนอนของเธอ เพราะจะปล่อยให้เขานอนตรงนี้ก็ไม่ได้ แต่ปัญหาคือเธอจะทำยังไงให้เอาผู้ชายตัวใหญ่แบบเขาไปนอนในห้องได้ อันทิกาคิดไปก็นึกออก
เธอจึงลุกขึ้นไปกดโทรศัพท์โทรหายามด้านล่างให้ขึ้นมาช่วยเธอยกเหมราชเข้าไปนอนในห้อง ก่อนจะไปเอาชุดคลุมมาคลุมเพื่อปกปิดร่างกาย จนกระทั่งยามขึ้นมาหาและก็ช่วยกันพาตัวเหมราชไปนอนบนเตียง
