UMIWAS ako ng tingin. Hindi ko matagalan na tignan sila Mama at Aloe na kapwa umiiyak habang nagyayakapan. Totoo nga na seryoso si Aloe na makita kami. Umuwi siya sa Pinas at bumiyahe agad papunta sa Cavite para lang makit kami ni Mama.
Naninikip ang dibdib ko. Hindi ko na namalayan na umiiyak na din ako sa gilid. Paulit-ulit kong naririnig kay Mama ang salitang ‘sorry’. Ganoon din si Aloe.
Tulad nga ng nakikita ko sa kanya sa mga pictures at video ni Caleb. Ibang-iba si Aloe kumpara sa akin. Isang tingin alam mong hindi siya simpleng babae. Ganunpaman, hindi ako makapaniwala na ganito ang mangyayari sa oras na magtagpo kaming tatlo. Na iiyak siya at hihingi din ng tawad dahil hindi siya nagsikap na alamin ang totoo at hanapin kami.
Kabaligtaran ng matapang nitong anyo ay may natatag
