นาเดียร์ยังคงนั่งอยู่หน้าประตูบ้านของเสี่ย เพื่อรอชายหนุ่มกลับบ้านอย่างกระวนกระวาย เพราะปกติหากไม่มีงานที่ไหนเสี่ยจะกลับบ้านตรงเวลาเสมอไม่เกินหนึ่งทุ่มก็ถึงบ้าน ทว่าตอนนี้เวลาล่วงเลยจะสามทุ่มอยู่แล้ว ทำไมเสี่ยยังไม่กลับมาบ้านกันนะ หรือว่าจะอยู่กับผู้หญิงคนนั้น
แล้วเธอจะทำอย่างไร หากถ่านไฟเก่าจะกลับมาจุดติดอีกครั้ง เธอยังไม่ได้ทำให้เสี่ยรักเธอหลงเธอเลย ก็ต้องพ่ายแพ้ตั้งแต่ยังไม่ทันได้เริ่มอย่างนั้นเหรอ คิดแล้วก็นั่งไม่ติดลุกขึ้นยืนเดินไปเดินมาดั่งหนูติดจั่น จวบจนกระทั่งเวลาเดินมาถึงสามทุ่มสิบห้านาที เสียงรถยนต์ที่คุ้นเคยก็แล่นเข้ามาภายในบริเวณบ้านและหยุดลงตรงหน้าบ้าน
“กลับมาแล้วเหรอคะ” รีบเดินเข้าไปรับพร้อมกับยิ้มเอาใจคนที่เพิ่งกลับมา เสือพยักหน้ารับและหันไปหากานต์
“นายกลับไปพักผ่อนเถอะ”
“ครับเสี่ย” พูดจบกานต์ก็ขับรถเสี่ยเข้าไปเก็บในโรงจอดรถ
“มารอฉันมีอะไรเหรอ” หันมาถามคนที่ยังยืนยิ้มอ
