เสือเปิดประตูห้องนอนของนาเดียร์เข้าไปอย่างร้อนใจ ปรี่เข้าไปหาร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงนอน มองใบหน้าซีดเซียวริมฝีปากแห้งผากก็ต้องรีบยกมือขึ้นมาอิงหน้าผากด้วยความเป็นห่วง และก็เป็นดั่งใจคิดเมื่อสัมผัสได้ถึงไอร้อนที่แผ่กระจายมาสู่หลังมือ ช้อนร่างบางที่นอนหลับด้วยพิษไข้เข้าสู่อ้อมกอด พานาเดียร์ออกมายังนอกห้องพัก
“บอกกานต์เอารถออก” เอ่ยสั่งแก้วที่เดินมาพอดี แก้วจึงรีบวิ่งไปบอกสามีที่อยู่หน้าบ้าน เสือก็รีบสาวเท้าเดินไปเช่นกัน ก้มมองใบหน้าซีดเซียวราวกระดาษด้วยความเป็นห่วง
เป็นเวลากว่าสองชั่วโมงหลังจากที่นาเดียร์มาถึงโรงพยาบาล และกว่าจะได้ขึ้นห้องพักด้วยอาการไข้สูงและแผลอักเสบ แพทย์จึงให้หญิงสาวนอนดูอาการที่โรงพยาบาล เสือนั่งมองคนที่นอนหลับอยู่บนเตียงไม่ไปไหน รอเวลาที่นาเดียร์จะรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา
สุดท้ายก็นั่งรออยู่ที่โซฟาไม่ไหว ลุกเดินเข้ามานั่งลงที่เก้าอี้ข้างเตียง มองใบหน้าที่ยังคงซีดไม่มีเล
