ตอนที่ 13
เหตุสุดวิสัย
เจียน่ายืนมองร่องรอยแดงช้ำที่กระจายอยู่บนเรือนร่างเธอด้วยความรู้สึกที่หน่วงหัวใจอย่างบอกไม่ถูก หากคนที่เธอเผลอนอนด้วยไม่ใช่กัปตัน อะไรๆ คงจะง่ายกว่านี้
ก๊อก~ ก๊อก~ ก๊อก~
"เจียเข้าไปนานแล้วนะ เป็นอะไรรึเปล่า" เสียงเคาะประตูบวกกับเสียงเรียกจากกัปตันทำให้เจียน่าหลุดออกจากภวังค์หันไปมองยังบานประตูห้อง
เจียน่าทำใจอยู่ในห้องน้ำสักพักก่อนจะเปิดประตูออกไปเผชิญหน้ากับกัปตันอีกครั้ง แสร้งทำเหมือนระหว่างเขากับเธอมันไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน
"เข้าไปนานจัง เป็นอะไรรึเปล่า"
"เราไม่ได้เป็นอะไร กัปตันกลับไปเถอะ นี่ก็เกือบเช้าแล้วน่าจะขับรถได้นะ" เจียน่าบอกขณะเหลือบมองดูเวลาตรงนาฬิกาดิจิตอลตรงตู้ข้างเตียง ที่ระบุว่าตอนนี้เป็นเวลาตีสี่ครึ่งแล้ว
"แล้วถ้าเราไม่กลับล่ะ"
"เราขอร้อง อย่าทำให้เราลำบากใจไปมากกว่านี้เลยนะ"
"แล้วเราจะเป็นกันแบบนี้ไปตลอดเลยเหรอ"
"มันยากนะที่จะให้ทุกอย่
