“ไม่ได้ ไม่อย่างนั้นฉันจะมีเมียไว้ทำไม ถ้าเวลาที่ฉันอยากมีอะไรกับเธอแล้วเธอมาปฏิเสธแบบนี้” ก้องภพเอ่ยด้วยความเอาแต่ใจ แม้ว่าจะพอมองออกว่าหญิงสาวไม่ค่อยสบาย แต่เขาก็ไม่ยอมมอบความเห็นใจให้กับร่างบางที่ใบหน้าซีดเซียว
“ค่ะ คุณก้องอยากทำอะไรก็ทำเถอะ ในเมื่ออัปสรมันไม่ใช่คน อัปสรเป็นแค่สิ่งของ อัปสรไม่มีความรู้สึกอะไร” ทรงอัปสรเหลืออด เธอกล่าวด้วยความน้อยใจ ขนาดเธอไม่สบายเขาจะยังมาทรมานร่างกายของเธอ เธอแทบอยากจะระเบิดออกมา
“เธอมันก็มีค่าแค่นั้นล่ะ อย่าสำคัญตัวเองผิด เพราะคนอย่างเธอไม่ว่าจะนานแค่ไหนก็มีค่าแค่สิ่งของเท่านั้นแหล่ะ” ก้องภพกล่าวก่อนที่จะเดินเข้ามาหาร่างบางที่ขดตัวนอนน้ำตาคลอด้วยความเสียใจ
“ไม่ต้องร้องไห้หรอก เพราะน้ำตาของเธอมันเรียกความสงสารจากฉันไม่ได้ ในเมื่อเธอเป็นคนทำให้เรื่องทุกอย่างให้เป็นแบบนี้ เพราะฉะนั้นเธอก็รับผลของการกระทำของเธอก็แล้วกัน” ก้องภพกระชากชุดนอนตัวสวยออกจากร
