แม้ว่าจะพยายามสลัดภาพของเธอไปเท่าไหร่ แต่ยิ่งเหมือนต้องการให้มันหายไป แต่มันกลับชัดเจนมากกว่าเดิมเสียด้วยซ้ำ เป็นค่ำคืนที่เขาข่มตาหลับอย่างยากลำบาก กว่าที่ก้องภพจะข่มตาหลับลงได้ ก็เป็นเวลาเกือบรุ่งสาง
เช้าวันต่อมาเขาก็ตื่นขึ้นมาตั้งแต่เช้า ก่อนที่จะเดินลงมาข้างล่างแล้วกวาดสายตามองหาผู้เป็นยาย และก็เห็นว่าท่านนั่งรับประทานอาหารอยู่เพียงลำพัง และไม่เห็นนวลคนรับใช้คนสนิทของผู้เป็นยายยืนประจำการรอรับใช้ท่านอยู่ข้างๆ นั่นยิ่งทำให้เขามั่นใจว่าการหายตัวไปของทรงอัปสรเป็นฝีมือของยายเขาอย่างแน่นนอน
ชายหนุ่มเดินเข้าไปหาผู้เป็นยายอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้เขาต้องการรู้เหตุผลในการกระทำครั้งนี้ของยายเขา
“คุณยายครับ ผมถามจริงๆ ว่าคุณยายเอาทรงอัปสรไปไว้ที่ไหน” ครั้งนี้ชายหนุ่มเอ่ยถามจริงจัง ไร้ซึ่งอารมณ์ไม่พอใจ
“แม่อัปสรอยู่ในที่ที่ควรอยู่นั่นแหล่ะ อีกไม่นานแกน่าจะได้ใบหย่า” คุณหญิงจินดาก็ไม่อยากเล่นลิ้นมา
