วันถัดมาเป็นวันอาทิตย์ ถงถงอยากพาเด็ก ๆ ไปเที่ยวเล่นที่ห้างกินของอร่อย แต่ก็ต้องบอกว่าไม่มีใครทำอาหารอร่อยเท่าเสี่ยวหมิงจึงนึกอย่างท้อใจพลางถามทั้งสองคน
“นี่อยากไปเที่ยวที่ไหน วันนี้วันอาทิตย์จะพาไปพักผ่อน”
เสี่ยวหมิงกับหยางเหล่ยตาเป็นประกาย เมื่อวานพวกเขาโดนพี่ถงให้ทำงานอย่างหนัก วันนี้จะได้พักผ่อนสักที
“หมิงไปที่ไหนก็ได้ ขอแค่มีของอร่อย”
“ยากไปเอาง่าย ๆ” ถงถงคิดอะไรพวกนี้ไม่เป็นหรอก ชาติที่ผ่านมาเธอไม่อยู่บนเตียงนอน ก็อยู่ในห้องแลปเป็นส่วนใหญ่ แต่ว่าชาตินี้ไม่เหมือนกันเธอต้องเลี้ยงเด็กสองคนดังนั้นความอบอุ่นก็สำคัญ
“นี่บ้านเราไม่ขัดสนเงินแล้วใช่ไหม” หยางเหล่ยถามขึ้น ทำเอาถงถงเลิกคิ้ว
เจ้าเด็กคนที่เคยใช้เงินสุรุ่ยสุร่ายตายไปแล้วสินะ เหลือหยางเหล่ยคนที่ใช้เงินประหยัดเหมือนเจ้าหมิง
“ไม่ขัดสนหรอก ตอนนี้บ้านเราร่ำรวยแล้วล่ะ”
เธอพูดคำนี้ได้ไม่เกินจริง เงินในบ้านของเธอตอนนี้เรียก
