ถงถงปิดบ้านเสร็จแต่เมื่อหันมาเขาก็ยืนอยู่ตรงหน้าของเธอ ร่างใหญ่โผเข้ากอดร่างของเธอเอาไว้ทันทีและนั่นทำให้เธอตกไปอยู่ในอ้อมกอดของเขาอีกครั้ง
“คุณ...”
“เสร็จเรื่องนี้ให้ผมปกป้องคุณนะครับ...ผมจะไม่ปล่อยให้คุณเผชิญปัญหาคนเดียวอีกแล้ว”
ถงถงถอนหายใจยกมือลูบหลังเขา คล้ายกับปลอบเด็กที่เสียขวัญ ทั้ง ๆ ที่เรื่องเรียบร้อยแล้วแท้ ๆ
“ฉันจัดการได้ค่ะ คุณไม่ต้องห่วง ฉันดูแลพวกเด็ก ๆกับร้านนี้ได้แน่นอน”
เขาผละร่างของเธอออกพลางทำหน้ายุ่งก่อนจะพูดอย่างไม่พอใจ
“ผมรู้ว่าคุณเก่ง แต่ผมอยากดูแล”
“เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย...คุณดูแลตัวเองเถอะ เห็นแล้วใช่ไหมคะอะไรเป็นอะไร” เธอถามเขาเพราะคิดว่าเขาก็น่าจะดูออกทั้งหมดตั้งแต่แรก ที่จริงน่าจะตั้งแต่เธอสงสัยเรื่องจดหมายที่วางที่ร้านของเธอและเลือกจะเตือนเขา แม้ไม่รู้ว่าคนคนนั้นทำเพื่ออะไร แต่ทว่าเขาอยู่ในอันตรายมาตลอดหลายปี และรอดมาได้ก็นับว่าโชคดีมากแล้ว
