หยางเหล่ยวันนี้ไม่ได้ให้เสี่ยวหมิงไปรับเพราะเสียเวลาและประหยัดค่ารถราง เขาได้เงินใช้รายเดือนแล้วก็อยากเก็บให้เยอะ ๆ วันก่อนเสี่ยวหมิงนับเงินยังมีเยอะกว่าเขาเสียอีก
ไม่ได้เขาเป็นพี่ชาย ต้องหาเงินให้มากขึ้นอีกหน่อย แต่เมื่อหยางเหล่ยเดินมาที่หน้าปากซอยคนที่เขาไม่ได้เจอมานานแล้วกลับปรากฏตัวให้เขาเห็น
‘เมิ่งเมิ่ง’
ใช่ไม่ผิดแน่ เธอเดินผ่านไปตรงนั้นตรงซอยด้านข้างทำให้เขาแปลกใจนัก เธอมาอาศัยอยู่ใกล้พวกเขาขนาดนี้เชียวเหรอ ไม่ใช่ว่าเรื่องวันนั้นจะทำให้เธอถูกคุณปู่จัดการไปแล้วหรือไง
“ไม่ได้นี่ไม่ปกติ”
หยางเหล่ยรีบวิ่งสับเท้าเร็ว ๆ เพื่อไปให้ถึงร้านขายยาสมุนไพรของพี่สาว เขาหยุดยืนอยู่หน้าร้านอย่างเหนื่อยหอบเมื่อเห็นว่าพี่สาวกับเสี่ยวหมิงไม่เป็นอะไร ทั้งยังสบายดี จึงโล่งอก
จากนั้นค่อย ๆ เดินเข้าไปในร้านและนั่นทำให้เสี่ยว หมิงเอ่ยทัก
“อาเหล่ยเป็นอะไร หนีใครมา”
คำว่าหนีใครมาทำให้คนที่อยู่ใ
