เช้าวันสุดท้ายของงานศพตาสำรวย ภูวินเดินทางมาหาปณิตาถึงเชียงราย เพราะสามวันแล้วติดต่อไม่ได้ ทำให้วันนี้ต้องนั่งเครื่องมาตั้งแต่เช้า เขาพอจำทางไปบ้านของปณิตาได้เพราะครั้งหนึ่งสมัยตอนคบกันใหม่ ๆ เขาและเธอพากันขับรถกลับมาถึงเชียงราย
บ้านหลังงามที่เขาให้เงินเธอมาสร้างให้พ่อแม่ใหม่เมื่อสองปีก่อน วันนี้ดูวุ่นวายมากมายด้วยผู้คนที่สวมใส่ชุดสีดำ ภูวินได้แต่แปลกใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับที่นี่ ก่อนจะเห็นปณิตาที่อุ้มลูกสาวมาจากบ้านหลังข้าง ๆ กัน ชายหนุ่มรีบเดินเข้าไปหา
"พี่ภูมาได้ยังไง?"
"โรส มันเกิดอะไรขึ้น โรสไม่คิดจะบอกอะไรพี่สักคำเลยเหรอ?"
"พ่อโรสเสียแล้วค่ะ วันนี้วันเผา อีกไม่กี่ชั่วโมงคงจะเคลื่อนศพไปวัด"
น้ำเสียงที่สั่นเครือตอบกลับ ก่อนจะส่งลูกสาวให้กับพ่อได้โอบอุ้ม ภูวินรีบรับลูกสาวมาไว้แนบอก จ้องมองหน้าปณิตาด้วยความสงสารและเข้าใจ ก่อนที่ฝ่ามือหนาจะยื่นไปเช็ดน้ำตาให้อย่างเบามือ แต่หญิงสาวกลับรีบ
