สามีที่บังคับแต่ง

บทที่11 น้ำค้างคนใหม่

“ฉันเองก็เกลียดเธอเหมือนกัน ยัยผู้หญิงหน้าเงิน แค่หลับตาเอา ฉันยังทำไม่ลง!”

แววตาคู่สวยอยู่หลังแว่นกรอบใสหนาเตอะเฉยชา ไร้ความรู้สึก แต่เขาจะรู้หรือเปล่าว่าน้ำค้างเสียใจ เจ็บปวดเสียดแทงกลางใจกับคำพูดที่ได้รับมา

“ถ้ารังเกียจกันมาก คุณก็ไม่ต้องมายุ่งวุ่นวายอีก นับตั้งแต่นี้ไป เราต่างคนต่างอยู่” แค่อยู่ร่วมบ้านชายคาเดียวกันพร้อมสถานะสามีภรรยา เธอก็ขยะแขยงเต็มทน

ทั้งคู่ยืนจ้องหน้ากันอย่างไม่ละสายตาสักพัก เจมส์หมุนตัวกลับกระแทกเท้าย่ำปึงปังเดินออกไปจากห้องทำงาน พอพ้นร่างสูง จากที่เคยเข้มแข็งต่อหน้าสามีกลับทรุดลงนั่งกับพื้น ใครจะว่าเธออ่อนแอและขี้แยอย่างไรก็ช่าง

เพราะเธอไม่ค่อยมีภูมิต้านทานเรื่องรับมือกับคำพูดตรงๆ พยายามกลั้นไว้แล้ว แต่มันอดไม่ได้จริงๆ

17.00 น.

“ยังไม่กลับบ้านอีกเหรอครับคุณน้ำค้าง”

ภรุจทักถามไถ่ด้วยความห่วงใยเมื่อเห็นเลขาสาวแว่นของท่านรองประธาน หอบแฟ้มเอกสารกลับเข้าไปทำงานที่บ้านอยู่เป็นประจำ น้ำค้างฝืนยิ้มรับ ขนาดยกยิ้มมุมปากยังไม่มีแรง

สองสามวันมานี้ชีวิตเธอวุ่นวาย ตั้งแต่แต่งงานกับลูกชายท่านประธานเจต์ น้ำค้างหาความสุขส่วนตัวไม่ได้เลย ปากบอกย้ำเสมอว่าเกลียดเธอ แต่กลับมาคอยกลั่นแกล้งใช้งานเธอหนัก และหวงเวลาที่ออกไปคุยกับผู้ชายอื่น

อยากรู้ว่าเขาเป็นบ้าอะไรกัน!

“ค่ะ”

“แล้วคุณน้ำค้างกลับยังไงล่ะครับ หรือว่าขึ้นรถแท็กซี่กลับ”

“ก็คงเป็นแบบนั้นมั้งค่ะ” น้ำค้างส่ายหน้าช้าๆ ขณะสอดส่องเมียงมองหารถแท็กซี่สักคันแถวหน้าบริษัท

“ถ้าอย่างนั้นคุณน้ำค้างมาขึ้นรถผมก็ได้นะครับ บ้านคุณอยู่ไหนครับ เดี๋ยวผมไปส่ง” ปกติภรุจหาโอกาสจังหวะพูดคุยกับคนที่เขาแอบชอบสองคนตามลำพังไม่ได้เลยสักครั้ง

แต่ทว่าน้ำค้างส่ายหน้าพัลวัน ถ้าภรุจรู้ว่าเธออยู่บ้านเดียวกันกับท่านรองประธาน มีหวังเขารู้ พนักงานทุกคนต้องรู้น่ะสิ!

“ฉันกลับเองได้ค่ะ” เหมือนโชคเข้าข้างเธออยู่พอดี รถแท็กซี่ขับรถผ่านมาแถวนี้ มือเรียวเล็กโบกมือ จึงรอดพ้นจากผู้ชายภรุจไปได้

ไม่ใช่ว่าเธอไม่ชอบ เพียงแค่ไม่อยากมีปัญหากับคนหวงก้างของ(ทิ้งขว้างของเขา)ภายหลัง

ใช้เวลาไม่ถึงยี่สิบนาทีรถแท็กซี่ก็ขับพาน้ำค้างมายังบ้านจรูญเพทาย เธอก้าวลงจากรถพร้อมหอบอุปกรณ์ทำงานพะรุงพะรังด้วยความเหนื่อยล้า หอบความเจ็บช้ำทั้งร่างกายและจิตใจเดินขึ้นบันไดเข้าบนบ้าน

พอเข้ามาก็เจอท่านประธานเจต์ ซึ่งพ่วงตำแหน่งพ่อสามีแสนดีคอยนั่งรออยู่บนห้องรับแขก ยังดีกว่าคนเป็นลูกชายร้ายกาจหลายเท่า คนแบบนั้น เธอไม่อยากจะเสวนาคุยด้วย

“สวัสดีค่ะคุณพ่อ”

ไหนๆ เจต์ก็เป็นพ่อสามีของน้ำค้าง หญิงสาวยิ้มหวาน ยกมือไหว้ท่านด้วยท่าทีสุภาพนอบน้อม กิริยาดีงามจึงทำให้ท่านเลือกลูกสะใภ้ไม่ผิด

“หนูน้ำค้างมาพร้อมกับสามีของหนูมั้ยจ๊ะ” เป็นคำถามซึ่งยากไร้คำตอบแน่ชัด เธอไม่อยากอยู่ตรงนี้แล้ว

โกหกพ่อสามียากเสียด้วยสิ

“ไม่ค่ะ คุณเจมส์เขามีธุระด่วนที่ต้องไปทำค่ะ”

คนฟังเลิกคิ้ว “เกี่ยวกับเรื่องงานหรือเปล่า”

เพราะเจต์ยื่นเงื่อนไขข้อเสนอให้กับลูกชายเพลย์บอยตัวดีว่าต้องทดสอบงานภายในเวลาสามเดือน แอบหวั่นใจ จะทำได้ตามที่ปากพูดไว้หรือเปล่า

“ค่ะ” ถ้าหากเกี่ยวกับนัดคุยงานกับลูกค้าภายนอก น้ำค้างพยักหน้าช้าๆ รับคำตอบของพ่อสามี

“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว หนูขอตัวขึ้นไปก่อนนะคะ”

น้ำค้างเดินขึ้นบันไดมายังบนชั้นสองของบ้าน ตอนนี้ห้องเดิมของเธอถูกเปลี่ยนเป็นห้องเก็บของเรียบร้อย ถ้าครบสัญญาการแต่งงานหนึ่งปีเมื่อไหร่ จะไม่รีรอทนอยู่ เก็บกระเป๋าใส่เป้ออกจากบ้านพร้อมใบหย่าให้เขาทิ้งไว้ดูต่างหน้า

เสียงไลน์กลุ่มของแผนกเลขานุการดังขึ้นรัวๆ เข้ามาหา

น้องนกคนสวยในกลุ่ม : มีใครว่างมั้ย พอดีเจ๊นกคนสวยจะเลี้ยงน้องน้ำค้างคนสวยน้อยกว่าเจ๊นิดหนึ่ง เห็นว่าย้ายเข้าไปทำงานอยู่เลขาท่านรอง ว่าไงน้องน้ำค้าง มามั้ย?

Nakhang : เลี้ยงอะไรกันอีกล่ะคะพี่นก

อีกอย่างเธอเหนื่อยมาก ร่างกายประท้วงต้องการฟูกที่นอนนุ่ม จิตใจบอบช้ำ ข้อสำคัญน้ำค้างไม่เคยออกไปเที่ยวกลางคืนที่ไหนสักที

พี่นกที่มีอายุเยอะกว่าเธอสองปี ค่อนข้างสนิทสนมกับเลขาสาวแว่นของท่านประธานสูงสุด พี่นกใจดี เข้ากับคนอื่นง่าย และไม่รังเกียจคนแต่งตัวเลขาแต่ทำตัวเป็นยัยป้าเฉิ่ม อยู่กับพี่นกทีไหร่ เธอหลุดหัวเราะทุกครั้ง

พี่นกคนสวยในกลุ่ม : เลี้ยงเล็กๆ น้อยๆ นะจ้ะ แต่น้องน้ำค้างต้องแต่งตัวสวยๆ เผื่อว่าจะมีพวกผู้ชายหล่อเหลาเหมือนเทพบุตรแอบสนใจก็ได้

ความคิดแวบแรกของยัยป้าแว่นสาวเฉิ่มเบอะที่ใครบางคนสบประมาท มาว่าเธอหน้าตาไม่สวยอย่างนั้นอย่างนี้ น้ำค้างอยากจะลองเปลี่ยนแปลงตัวเองดูบ้าง

จากสาวแว่นเฉิ่มที่ใครๆ ต่างหันหลังให้ จะกลายเป็นผู้หญิงสวยจนพวกผู้ชายต้องตกตะลึง ต่อเมื่อสามีในบ้านไม่สนใจ ส่ำสอนออกไปหากินนอกบ้าน มีหรือน้ำค้างจะเหลียวแล

เพราะเขาไม่ได้รักเธอตั้งแต่ต้นอยู่แล้ว...

พี่นกคนสวยในกลุ่ม : ทำไมน้องน้ำค้างถึงเงียบไปล่ะคะ ตกลงจะมามั้ยคะเนี่ย

Nakhang : ที่ไหนคะ?

พี่นกคนสวยในกลุ่ม : คลับอลองเซสค่ะ

Nakhang : โอเคค่ะพี่นก

จากนั้นบทสนทนาก็จบลงสั้นๆ น้ำค้างวางโทรศัพท์ตัวเองลงบนโต๊ะเครื่องแป้ง ภายบนห้องหอคืนแรกที่ไร้สามี นับตั้งแต่แต่งงานกัน น้อยครั้งเจมส์จะกลับบ้าน อย่าว่าแต่มาเลย เขาถอยห่างเธอราวกับเป็นตัวเชื้อโรค

แล้วจะได้รู้ว่าเขาคิดผิด...ที่กล้ามาลองดีกับเธอ!

ไนต์คลับอลองเซส

“พี่นก”

สาวสวยแต่งตัวเซ็กซี่ขี้เล่นได้ยินเรียกชื่อกลับหมุนตัวมาหา ก่อนจะหรี่ตามองร่างเพรียวระหงสวยงาม งานนี้หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่เหลียวมอง แย่งความสนใจจากผู้หญิงกลุ่มอื่นไปจนหมด

“ใครกัน? รู้จักชื่อฉันได้ยังไงกัน”

เพียงมือเรียวเล็กถอดแมสออก ทั้งรูปร่างและหน้าตาสวยสะพรั่ง พร้อมทั้งหญิงสาวขยับเข้ามาใกล้กัน รอยยิ้มหวานเป็นเอกลักษณ์

“น้ำค้าง!” พี่นกตกตะลึงพร้อมกับแผนกพนักงานคนอื่นต่างแปลกใจ

“น้ำเองค่ะ”

เธอเปลี่ยนแปลงตัวเองกลายเป็นน้ำค้างคนใหม่ คิดเหรอว่าเธอจะกลายเป็นยัยเพิ้ง ภรรยาแสนดีไม่มีหรอก สมัยนี้ต้องเป็นภรรยาสายแซ่บ สามีไม่ดี ไม่สนใจ หาสามีใหม่ดีกว่านี้ยังจะง่ายกว่า

“พอไม่มีแว่นใส่ น้องน้ำค้างสวยมาก งานนี้หนุ่มใหญ่หนุ่มน้อยคงไล่ตามจีบไม่เว้นแต่ละวัน” อีกคนนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเธอพูดขึ้น

น้ำค้างได้แต่ยิ้มแห้ง ก่อนจะถูกพี่นกชักชวน

“ดื่มแอลกอฮอล์เป็นมั้ยน้องน้ำค้าง”

“ก็มีบ้างค่ะ แต่ตอนนี้ไม่ดีกว่าค่ะ”

โกหก! เธอไม่เคยแตะต้องของมึนเมา แต่วินาทีนี้ลองดูก็ไม่เสียหายอะไร อีกอย่างสามีเฮงซวยนั่นไม่เคยสนใจภรรยาสมรสอย่างน้ำค้างอยู่แล้ว

ดื่มไปสักพัก ไม่เมามายถึงขั้นไม่มีสติ แต่ก็เดินกลับบ้านได้ ลุกจากเก้าอี้ตามคำชักชวนของเพื่อนร่วมงาน ร่างเอวบางโยกย้ายส่ายสะโพก พอรู้ตัวก็มีพวกผู้ชายเข้ามาเต้นเบียดเสียด

ตาคมเข้มคู่หนึ่งนั่งอยู่ห่างไกลจากโต๊ะเธอจับตามองดูไม่คลาดสายตา อีกมือกำแก้วเหล้าแน่นจนเกือบแตก แต่เจ้าของคลับไม่สนใจว่าจะเจ็บมือ

เขาไม่ชอบให้เมียตัวเองเกลือกกลั้วกับชายอื่น!

“จะสนุกอีกนานมั้ย” พร้อมส่งสายตาขวางขุ่นเคือง เท่านั้นแหละพวกผู้ชายคนอื่นอยากเข้ามาตีสนิทสาวสวยถอยห่าง

ยอมรับว่าครั้งแรกเจมส์ตกตะลึงกับความสวยไร้กรอบแว่นตา ไม่แน่ใจว่าใช่น้ำค้าง เมียตัวเองหรือเปล่า พอได้ยินชื่อและเพ่งเล็งพิจารณามองดูอีกทีก็รู้เลยว่าเป็นเธอ และความหึงหวงในสิทธิ์ของสามีอัดแน่นเต็มอก

“น้ำค้าง” เรียกชื่อเธอเสียงดังลั่น

“....” ร่างเพรียวระหงยังเต้นโยกย้ายส่ายสะโพกตามจังหวะเพลง เจมส์ละสายตาจากลีลาท่าเต้นดูรวมแล้วมันน่ารักมากไม่ได้เลย

“น้ำค้าง!” เจมส์ดึงตัวเมียแสบประชิดตัว กักตัวเธอเข้าไปอ้อมกอดอย่างหวงแหน คนเมาหน้าแดงก่ำเงยหน้าขึ้นมามอง ตาสว่างทันที

“คุณเจมส์!” เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง น้ำค้างเกือบลืมว่าสามีเธอเป็นเจ้าของคลับ

ซวยแล้ว! เด็กดื้อต้องถูกลงโทษแน่เลย

“กล้าแต่งตัวสวยเพื่ออ่อยหาผัวใหม่เหรอน้ำค้าง เสียใจด้วย ฉันนี่แหละที่จะเป็นผัวเธอ”

“แค่สามีนิตินัย ส่วนพฤตินัยยังไม่เป็น”

พอได้ยินคำตอบ เจมส์เม้มปาก เดี๋ยวกัดฟันแน่น กระชับวงกอดเนื้อตัวเบียดเสียดต่อกันมากขึ้น

“อยากเป็นเมียฉันโดยสมบูรณ์ตอนนี้มั้ยล่ะ ฉันจะเอาเมียตัวเองมันผิดตรงไหน?”

ตาย...

เธอได้ตายอย่างเขียดแน่เลย...