นริศตาสูดลมหายใจมองอธิปกด้วยความรำคาญ ไม่รู้ว่าเขาเมารึเปล่า เธอรู้ว่าเขาพูดถึงอะไร แต่ไม่เข้าใจว่าเขาจะถามไปเพื่อ... เขาจะมาสนใจไยดีความรู้สึกของเธอทำไมตอนนี้ ในเมื่อที่ผ่านมานอกจากไม่แคร์แล้วยังขยันทำร้ายกันทุกครั้งที่มีโอกาส หรือเขายังไม่สะใจ เลยอยากจะเหยียบย่ำซ้ำเติมกันอีก เพื่อเอาคืนเรื่องที่เธอราดยำใส่หัวคนรักของเขา
“ไม่ค่ะ” เธอตอบเสียงเรียบ มองแววตาที่ไหวระริกคล้ายมีความยินดี ก่อนจะเค้นเสียงเย็นๆ พูดต่อไปว่า “เพราะฉันจะเฉือนมันทิ้งแล้วลืมไปซะให้หมดว่าเคยรักคนๆ นั้น”
แววตาคนฟังมืดมนจมดิ่ง เขาขบกรามแน่นจนปลายคางขึ้นสันนูน มือหนาตะปบคางเธอให้เงยหน้าแล้วประกบจูบลงมาอย่างดุเดือด บดเคล้าจนแทบขยี้ตามแรงโทสะที่ครอบงำ ปลายลิ้นรุกรานไล่ต้อนลิ้นเธอให้ยอมจำนน อ้าปากขบกัดดูดดึงริมฝีปากเธอจนชาหนึบไปหมด มือไม้ก็ยุ่มย่ามเคล้นคลึงไปทั่วจนเธอนิ่วหน้าเพราะรู้สึกเจ็บขึ้นมานิดๆ
“อธิปก! คุณดูให้ดีว่า
