ข้าวหอมหวีดร้องเบาๆ เธอเสร็จคาดุ้นเขาเป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่ได้นับ แต่รอบนี้เธอหลับลงอย่างอ่อนแรง สะโพกยังลอยอยู่แบบนั้น จะเรียกว่าหลับกลางอากาศก็ย่อมได้
ตอนเย็นเขาแก้มัดและปลุกให้เธอไปอาบน้ำ ซึ่งเขาก็มีความสุขกับการอาบน้ำให้เธอ โมโหก็ตบจูบ ฉุดกระชากลากขึ้นเตียง
ข้าวหอมได้อาบน้ำก็สดชื่น แต่ก็ต้องแลกกับความเสียวซ่านที่โดนเขาจัดในห้องน้ำอีกยก จนตอนนี้แทบเดินขาถ่าง
เธอออกไปรับประทานอาหารพร้อมกับบิดามารดา พวกท่านดูมีความสุขและผ่อนคลายไม่น้อย ไม่รู้เลยว่าเธอต้องเจอกับชะตากรรมอะไรบ้าง แต่พอเห็นว่าท่านมีความสุขเธอก็มีความสุขตามไปด้วย
“ดีขึ้นหรือยังจ๊ะ เดินทางมาเหนื่อยๆ คงจะเพลียได้นอนคงจะดีขึ้นแล้วใช่ไหม” น้ำเสียงห่วงใยของมารดาทำให้เธอรู้สึกดีพอสมควร
“ดีขึ้นแล้วค่ะ”
“อาหารน่ากินทั้งนั้นเลยต้องกินเยอะๆ นะลูก คุณพายัพเขาอยากพาลูกมาเลี้ยงที่ลูกสอบเสร็จแล้ว และเรียนจบมอปลายเสียที” ประโยคของบิด
