ตอนที่ 24
มิลินขึ้นรถมาด้วยอาการที่ไร้สติ เธอกอดฟ้าใสไว้แน่น จนเผลหลับไป
“ไม่เป็นไรนะ ปลอดภัยแล้ว” ฟ้าใสพูดปลอบโยนร่างบางที่นอนอยู่พร้อมกับลูบหัวของมิลินเบาๆ ภาคินและปราการ มองมิลินด้วยความเป็นห่วง
ณ โรงพยาบาล
มิลินลืมตาขึ้นมาด้วยอาการเจ็บปวดไปทั้งร่างกาย เมื่อเธฮนึกไปถึงเรื่องราวที่ผ่านมา อาการปวดชาหนึบที่หัวใจกลับรุนแรงขึ้น ดวงตากลมโตกลับปรากฏน้ำตาขึ้นมาชั้นหนึ่ง มิลินสำรวจร่างกายของตัวเอง กลับรู้สึกผ่อนคลายลง ร่างกายไม่เป็นอะไร มีคนมาช่วยเธอไว้ทัน
พลันสายตามองไปรอบๆห้อง มองไปยังร่างนึง ที่กำลังหลับตาพริ้มอยู่ข้างๆเตียง
‘ฟ้าใส’ มิลินนึกภาพไม่ออกเลยว่าจะเป็นยังไงต่อหากไม่มีฟ้าใสอยู่ มิลินกลัวความโดดเดี่ยวที่สุดเลย แต่วันนี้มีฟ้าใสก็เพียงพอแล้ว มิลินยิ้มบางๆ แล้วเอามือลูบหัวฟ้าใส
ฟ้าใสค่อยๆงัวเงียตื่นขึ้นมา สะดุ้งสุดตัว
“มิลินฟื้นแล้ว” ฟ้าใสโผเข้ากอดทันที เธอร้องไห้ออกมา
ปราก
