“ทำไมทำกับเขมแบบนี้”
เสียงสั่นเครือตะโกนก้องสวนกว้าง หล่อนจ้ำเท้าพร้อมกับอิงอรที่ยืนขนาบข้างบ่งบอกถึงความสนิทสนม ญาดากัดเรียวปากมองดูผู้มาใหม่ซึ่งไม่ได้มาดีเท่าไรนัก
“มันไม่ใช่แบบที่เขมกับอิงคิดนะ” รัฐภาคยื้อแขนเจ้าสาวไว้ ทว่าอีกฝ่ายกลับสะบัดทิ้งอย่างไม่ไยดี
“อิงไม่คิดเลยนะคะว่าคุณดาจะกล้าทำแบบนี้กับเพื่อนอิง ในงานแต่งคนอื่นแท้ ๆ” อิงอรหมุนแก้วไวน์จีบปากจีบคอราวกับผู้ดีมีการศึกษา หล่อนซ่อนยิ้มร้ายกาจฉาบไว้ใต้ใบหน้าหวานซ่อนเปรี้ยว
คำพูดต่าง ๆ พรั่งพรู แม้ไม่สื่อในทางหยาบคายแต่ก็ไม่วายพิพากษาญาดาว่าเป็นฝ่ายผิด โดยไม่ฟังคำอธิบายใด ๆ
“ยุ่งกับเจ้าบ่าวสงสารลูกผู้หญิงด้วยกันบ้างไหมคะ ได้คิดหรือเปล่าว่าเขมจะรู้สึกแย่ยังไง”
“อิงพอเถอะ…” อนวัฒน์ปรามเสียงแข็ง นัยน์ตาสีดำสนิทยะเยือกติดเย็นชา
“ทำไมล่ะคะพี่เชน อิงไม่มีสิทธิ์โกรธแทนเขมเหรอ เธอทำแบบนี้กับอิงรอบหนึ่งแล้ว ยังจะกล้าแย่งผู้ชายของเพื่อ
