บำเรอรักเมียไร้ราคา

เกาะวารี “มาถึงก็หิวมาเลยนะคะนายหัว” น้ำริน แจ่มใส ลูกสาวแม่บ้านที่ดูแลครอบครัวของเจ้าของเกาะมาหลายชั่วอายุคน เอ่ยออกมาด้วยใบหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข การซอกไซร้ด้วยความหิวกระหายแบบนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่ เวคิน อัศวโภคิน เจ้าของเกาะแห่งนี้ หรือที่ใครๆ เรียกว่านายหัวคิน กำลังปฏิบัติต่อหญิงสาว “หิวสิหิวมากด้วย” นายหัวหนุ่มที่ใครๆ หลงใหลและคลั่งไคล้ แต่กลับมาสยบอยู่ที่เธอ ลูกสาวแม่บ้านธรรมดาคนหนึ่ง และแน่นอนว่าเส้นทางนี้ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ หากแต่กลับเต็มไปด้วยความเจ็บปวด นั่นก็เพราะสถานะนางบำเรอที่เธอได้จากเขา ซึ่งเธอไม่มีวันบอกใครได้ เพราะถ้าเธอบอกเรื่องนี้กับใครเวคินจะยุติความสัมพันธ์กับเธอทันที สถานะที่เธอจะได้จากเขามันจึงมีแค่สถานะนางบำเรอที่ต้องอยู่ในเงามืดเท่านั้น “มาค่ะ น้ำจะทำให้นายหัวไปดูคนงานเก็บรังนกไม่ไหวเลยแหล่ะค่ะ” น้ำรินเอ่ยด้วยแววตายั่วยวน เธอไม่ใช่คนแบบนี้ แต่เธอต้องพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้เขาติดใจเธอ เพื่อที่เธอจะยังเป็นผู้หญิงที่ได้ใกล้ชิดเขา แม้ว่าเขาจะไม่มีวันขยับสถานะให้เธอได้มากกว่านี้ก็ตาม “ให้มันจริงเหมือนที่ปากพูดเถอะแม่สาวน้อย” เวคินเอ่ยออกมาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนา เธอคนนี้มีแรงดึงดูดต่อตัวเขาเป็นอย่างมาก เสียดายที่ชาติกำเนิดของเธอไม่สามารถเคียงข้างนายหัวเจ้าของเกาะอย่างเขาได้จริงๆ เธอเลยเป็นได้เพียงคนในความลับที่รอวันปลดระวางเท่านั้น “จริงไม่จริงก็ต้องลองพิสูจน์สิคะ” ว่าแล้วร่างบางก็บดจูบลงไปที่เรียวปากหยักของเขา ก่อนจะส่งลิ้นเรียวเล็กของเธอเข้าเกี่ยวกวัดคลึงเคล้ากับเรียวลิ้นร้อนของชายหนุ่ม พร้อมกันนั้นหญิงสาวยังส่งมือบางไปสำรวจความใหญ่โตของเขาว่าเจริญเติบโตเต็มที่หรือยัง แล้วน้ำรินก็ไม่ผิดหวัง เมื่อความใหญ่โตของเขาพองคับแน่นเต็มอัตราศึก เธอจึงใช้มือลูบไล้มันด้วยความหลงใหล และก็เหมือนมันจะรู้ตัว มันเด้งตอบรับมือหญิงสาวทันที แน่นอนว่านายหัวหนุ่มไม่มีทางยอมที่จะโดนรุกก่อนแน่นอน เขาเปลี่ยนจากผู้ตามเป็นผู้นำแล้วบดจูบเข้าใส่ร่างบาง พร้อมกันนั้นมือทั้งสองข้างยังทำหน้าที่ของมันได้เป็นอย่างดี เพราะมันกำลังทำการปอกเปลือกร่างงามของหญิงสาว เพื่อให้เจ้าของมือนี้ไร้ซึ่งอุปสรรคในการหาความสุขจากร่างงามของเธอ ตอนนี้อาภรณ์ของหญิงสาวเริ่มหลุดออกจากกายทีละชิ้น และเวลานี้ก็ไม่เหลือสิ่งใดที่เป็นปราการขวางกั้นสำหรับเขาอีกต่อไป เมื่อบรรลุเป้าหมายแล้ว มือทั้งสองข้างของนายหัวหนุ่มก็หันมาจัดการตนเองต่อ ก่อนจะปลดเปลื้องสิ่งขวางกั้นออกทีละชิ้น จนตอนนี้เขาก็ปราศจากซึ่งอุปสรรคขวางกั้นเช่นกัน