9
1476 Words
“ไม่มี แต่ถึงมีฉันก็ไม่ให้แก”
“แม่จ๊ะ”
“ก็ได้ ฉันจะพาแกไปที่บ้านของคุณหญิงเอง แกตามฉัน ขึ้นรถมาสิ”
“จริงเหรอจ๊ะแม่”
“จริงสิ แกต้องมากับฉันเท่านั้น เพราะแกมันนังบ้านนอก ไม่รู้เส้นทางในเมือง เดี๋ยวก็หลงโดนหลอกเอาหรอก”
“จ้ะแม่ ขอบคุณแม่มากนะจ๊ะ” เธอยกมือไหว้มารดาปลก ๆ ดีใจที่ท่านใจอ่อน จะพาเธอไปเจอหน้าลูกเสียที
“แม่พาฉันมาที่ไหนจ๊ะ ที่นี่ไม่ใช่บ้านของคุณหญิงดาวเรืองนี่จ๊ะ” เพราะนี่ไม่ใช่บ้านที่เคยอยู่ แต่เธอก็ไม่รู้หนทางว่าจะไปบ้านของคุณหญิงดาวเรืองทางไหน มารดาไปรับมาจากบ้านนอกก็อยู่แต่กับบ้าน ออกไปไหนมาไหนกับเริงฤทธิ์ก็นั่งรถไปกับเขา เขาเป็นคนพาไป เธอเองไม่ได้รู้จักหนทางในเมืองกรุงอันแสนวุ่นวายนี้เลย
“ฉันจะพาแกมาอยู่ที่นี่ไง”
“ฉันไม่ไป แม่จะพาฉันไปที่ไหนอีก” มีนาเริ่มจะวิ่งหนี แต่ถูกมารดากระชากผมเอาไว้ ก่อนจะผลักเข้าไปในบ้าน
“เสี่ยคะ พามาแล้วค่ะ จัดการเอาเองแล้วกัน ฉันไปล่ะ” จิตรารับเงินซองใหญ่มาจากเสี่ยนพ ในขณะที่มีนาวิ่งมากอดขามารดาเอาไว้
“แม่จ๋า แม่อย่าทิ้งหนูไป แม่อย่าไปนะ”
“แกอยู่กับเสี่ยนพนี่แหละ เขาจะดูแลแกอย่างดี แกจะโวยวายทำไม”
“แม่จะด่าจะตีหนูก็ได้ แต่อย่าให้หนูอยู่ที่นี่เลยนะ”
“ฉันไม่อยากเลี้ยงแกอีกแล้ว ฉันเอาแกมาขายให้เสี่ยนพ ถือว่าแกทดแทนบุญคุณฉันก็แล้วกัน ที่ฉันอุตส่าห์อุ้มท้องคลอดแกมา” จิตราพูดจบก็รีบเดินจากไป มีนาเห็นว่ามารดาไปกับผู้ชายรุ่นราวคราวลูกคนหนึ่ง กอดกันกลมเหมือนคนรักกัน ก็ได้แต่ร้องไห้
“อยู่ที่นี่กับเสี่ยนะ ไม่ต้องกลัว ขึ้นไปพักผ่อนบนห้องก่อนเถอะ เพิ่งคลอดลูกไม่ใช่เหรอ” เสี่ยนพเห็นรูปถ่ายที่จิตรากับกฤษเอามาให้ดูก็ชอบ กฤษเป็นลูกน้องเก่าแก่ที่ทำงานดูแลบ่อนให้ ก็คือบ่อนที่กฤษชักชวนจิตราไปเล่นนั่นเอง
เขายอมลงทุนซื้อมีนามาเป็นจำนวนเงินหลายแสนบาทเพราะรู้ว่ากฤษจะต้องชักชวนจิตราไปเล่นการพนันและสุดท้ายเงินจำนวนนั้นก็ต้องกลับมาเป็นของเขาอีกครั้ง แถมเขายังได้ลูกสาวแสนสวยของจิตรามาเป็นเมียเก็บอีก เรียกว่ายิงปืนนัดเดียวได้นกถึงสามตัว ได้ทั้งเงินก้อนใหญ่ที่จิตรามีอยู่ก่อนแล้ว เงินก้อนใหม่ที่เพิ่งให้ไป และได้เด็กสาวหน้าตาดียังสาวสดมาบำเรอกามให้คลายเหงา
มีนาหน้าตาสะสวย ถึงแม้จะเพิ่งคลอดลูกแต่เขาก็ไม่เกี่ยง รอให้อาการดีขึ้นกว่านี้เขาจะจับมาบำรุงบำเรอกามให้สาแก่ใจ เบื่อเมื่อไหร่ค่อยโละทิ้ง เอาไปขายซ่องเหมือนแม่ของมัน หลังจากดูดเงินจำนวนหลายล้านบาทหมดแล้ว เขาก็จะให้กฤษจับแม่ของมันไปขายซ่องก่อนเป็นคนแรก
มีนาหวาดกลัวจนแทบสิ้นสติ ไม่คิดว่ามารดาจะจับเธอมาขายเสี่ยบ้ากาม ลูกน้องของเสี่ยเอาข้าวมาให้ เธอก็กลัวไม่กล้ากิน กลัวโดนวางยาอีก
คิดถึงลูกก็คิดถึง แต่ชาตินี้คงไม่มีวาสนาได้เห็นหน้าลูกอีก
มีนาร้องไห้อย่างหนัก เริ่มไม่อยากอยู่บนโลกใบนี้อีกแล้ว เธอมองผ้าปูที่นอนอย่างตัดสินใจจัดการผูกคอตายเพื่อหนีความโหดร้ายของชีวิต เกิดชาติหน้าค่อยเจอกันอีกนะลูกนะ ลูกอยู่กับคุณหญิงดาวเรืองคงจะสุขสบาย เธอไม่อยากตกเป็นเครื่องมือของมารดาอีก
“ยายจ๋า หนูขอไปอยู่กับยายนะจ๊ะ” มีนาตัดสินใจอย่างเด็ดเดี๋ยวเธออยากจบชีวิตที่แสนโหดร้ายนี้ไปสักที การตายน่าจะเป็นทางออกที่ดีเพราะเธอจะไม่ทุกข์ทรมานอีกต่อไป
“มันอยู่ไหน มันอยู่ไหน นังเมียน้อย” เสียงของเ**กวนเมียของเสี่ยนพโวยวายเสียงดัง ก่อนจะผลักประตูเข้ามาเต็มแรง เพราะจับได้ว่าสามีมักพาเมียน้อยมาพักอยู่ที่บ้านหลังนี้
“ว้าย! ใครมาผูกคอตายตรงนี้ แกไปช่วยมันเร็ว เดี๋ยวก็ตายหรอก” เ**กวนหันไปสั่งลูกน้องเพราะเห็นร่างที่กำลังดิ้นไปมาอยู่บนเพดาน ลูกน้องของเสี่ยนพเองก็ตกใจ รีบเข้าไปช่วยเหลือในทันที
“แค่ก แค่ก แค่ก” มีนาตาเหลือก ไอติดกันหลายครั้งหลังจากโดนช่วยลงมาได้แล้ว เมื่อกี้เธอกำลังรู้สึกเหมือนจะสิ้นใจตอนขาดอากาศหายใจ แล้วพอกลับมาหายใจได้อีกครั้งเธอก็รีบสูดลมหายใจเข้าปอดแรง ๆ เพื่อรักษาชีวิตเอาไว้โดยสัญชาตญาณ
“เธอเป็นใคร มาผูกคอตายในบ้านผัวฉันทำไม”
“หนูโดนหลอกมาขายค่ะ หนูไม่อยากอยู่แล้ว หนูอยากตาย ช่วยหนูด้วยนะคะ ถือว่าหนูขอร้อง” มีนาก้มลงกราบซ้ำๆ น้ำตาอาบแก้มนวล
“เจ้านายของแกไปไหนห้ะ” เ**กวนตวาดลั่น นางเป็นผู้มีอิทธิพล ที่สำคัญก็คือพ่อแม่ของนางเป็นมาเฟีย เสี่ยนพเองก็ยังเกรงใจ แต่ก็มักเจ้าชู้ไปเรื่อย ตามประสาผู้ชายมีเงินมีอำนาจ มักหลงระเริงคิดว่าตัวเองจะทำอะไรก็ได้
“ออกไปข้างนอกครับเจ๊”
“นี่ขนาดหลอกเด็กผู้หญิงมาบำเรอเลยเหรอ ชั่วเสียจริง” เพราะเธอมีลูกสาว จึงรู้สึกเห็นใจมีนาอยู่ไม่น้อย
“ช่วยหนูด้วยค่ะ หนูโดนหลอก หนูไม่ได้เต็มใจ” มีนาร้องไห้ ยกมือไหว้ปลก ๆ ส่ายหน้าไปมาจนผมยุ่งไปหมด
“แล้วทำไมถึงโดนหลอกมาล่ะ”
“หนูโดนแม่หลอกมาค่ะ หนูเพิ่งคลอดลูก หนูอยากเจอลูก คุณช่วยหนูหน่อยได้ไหมคะ”
“มันเรื่องอะไรที่ฉันต้องไปช่วยเธอด้วย” เ**กวนเอ่ยถาม แต่เห็นสีหน้าแววตาและน้ำตาของอีกฝ่ายก็นึกเวทนาวูบขึ้นมาในอก แต่เธอไม่ใช่มูลนิธิหรือการกุศลจะได้ยื่นมือเข้าไปช่วยใคร ๆ ที่เดือดร้อน
“ฉันช่วยได้แค่ให้เธอหนีออกไปจากที่นี่ ไม่ต้องโดนไอ้แก่ผัวฉันขืนใจอีก เพราะมันเป็นเอดส์ สำส่อนไม่เลือก พาโรคมาติดฉัน ทำตัวอย่างที่ไม่ดีให้ลูกเห็น ไสหัวไปซะ ถ้าไม่อยากโดนมันข่มขืนจนติดเอดส์ไปอีกคน”
“แต่เจ๊ครับ”
“หรือแกจะหือกับฉัน” เ**กวนควักปืนออกมา มีนาเห็นดังนั้นก็รีบวิ่งหนีออกมาจากบ้านอย่างไม่คิดชีวิต เธอวิ่งออกไปท่ามกลางสายฝนที่กำลังตกกระหน่ำลงมาอย่างหนัก มีรถคันหนึ่งวิ่งมาทำท่าจะชน เด็กสาวตกใจแทบสิ้นสติ ก่อนที่สติจะดับวูบลงไป
มีนาตื่นขึ้นมาอีกครั้งในโรงพยาบาลที่เธอเคยคลอดลูกก่อนหน้านั้น
“อย่าเพิ่งลุกนะจ๊ะ ร่างกายหนูไม่ค่อยแข็งแรง รู้ไหมว่าสลบไปหลายวันเลยนะ”
“ใครพาหนูมาที่นี่คะ”
“มีคนพามารักษาที่นี่ เขาบอกว่าขับรถอยู่ดี ๆ หนูก็วิ่งออกมาตัดหน้ารถเขา ดีที่เขาไม่ขับชน แต่เห็นหนูสลบไป เลยพามาส่งโรงพยาบาลน่ะจ้ะ”
“หนูไม่มีเงินติดตัวเลยสักบาท หนูไม่มีเงินจ่ายค่ารักษาหรอกค่ะ” พยาบาลสาวนิ่งอึ้งไป
“มีงานในโรงพยาบาลพอให้หนูทำได้บ้างไหมคะ” มีนายกมือไหว้ปลก ๆ ของานทำ เธอไม่มีที่ไปแล้วจริง ๆ
“ทำไมถึงไปสลบอยู่กลางถนนแบบนั้นล่ะ” เธอจำได้ว่าเด็กสาวเพิ่งมาคลอดอยู่ที่โรงพยาบาลเมื่อหลายวันก่อน
“หนู คือว่าหนู” มีนาสะอื้นจนตัวโยน พยาบาลสาวเห็นแล้วเวทนา เธอวางมือบนไหล่นั้นแล้วบีบเบาๆ
“ค่อยๆ เล่าเผื่อฉันจะช่วยอะไรหนูได้บ้าง” พยาบาลสาวยิ้มให้อย่างใจดี มีนาจึงเล่าทุกอย่างให้อีกฝ่ายได้ฟัง คนฟังถึงกับหน้าเครียดไปเลยทีเดียว
“เขาเป็นแม่หนูจริงๆ ใช่ไหม ไม่น่าเชื่อเลยจริง ๆ ว่าจะใจร้ายได้ถึงเพียงนี้”
“หนูไม่รู้จะทำยังไง หนูไม่มีที่ไปแล้วค่ะ” มีนาสะอึกสะอื้น
“ที่นี่กำลังขาดแม่บ้านทำความสะอาด จะทำไหมล่ะ งานอาจจะเหนื่อยหน่อยแต่จะทำให้เธอมีรายได้นะ” พยาบาลสาวสวยเอ่ยถาม
- Writer
