ตอน 15
ยูจินผลักประตูห้องทำงานกระจก ออกแรงจนบานประตูสะบัด ไปกระแทกกับกำแพง ปัง!
วิ่งพรวดพุ่งออกมาอย่างกับ ตัวเองกำลังหนีอะไรสักอย่าง หน้าแดงจัดมือรีบเช็ดปากรัวๆ เหมือนอยากลบสัมผัสนั้นให้หายไปพร้อมอากาศ
“บ้าเอ๊ย…” เธอพึมพำเสียงสั่น ขายังไม่หยุดวิ่ง
“ไอ้คนลามก! ไอ้ตัวสูงใจดำ! ไอ้ปากไว! โอ๊ยยยย!!”
เธอสะบัดมือในอากาศ ด้วยความหงุดหงิดก่อนจะพึมพำต่อ
“ไอ้กรรไกร! ไอ้เข็มฉีดยา! ไอ้คนป่วย! ไอ้ ~ไอ้...!”
เธอเบะปากอย่างคนอยากจะร้องไห้แต่ก็โมโหมากกว่า
“กล้าดียังไงมาจูบกันแบบนั้นอะ! คนเขามีหัวใจนะเว้ยยย!”
เสียงพึมพำของเธอ เต็มไปด้วยความร้อนรน เสียศูนย์ และขัดเขินแบบสุดๆ
แต่ถ้ามีใครมาเห็นตอนนี้... คงได้แต่หัวเราะ
เพราะร่างเล็กๆ ที่วิ่งพลางสบถกับตัวเอง ก็ดูน่ารักปนน่าสงสารอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว
จูบนั้นมันไม่ใช่จูบที่อ่อนโยน ไม่ใช่จูบจากใครที่มีเจตนารัก มันคือจูบของคนที่ตั้งใจแกล้ง และ สนุกกับกา
