ตอน 30
แสงไฟสีขาวในห้องฉุกเฉินส่อง เหนือร่างวาคินที่นอนหมดแรงบนเตียง เครื่องมือทางการแพทย์ส่งเสียง ติ๊ด! ติ๊ด! เป็นจังหวะเร่งเร้า
วายุก้มตรวจชีพจร สีหน้าเคร่งเครียด
“ชีพจรเบามาก ไข้สูงเกือบสี่สิบ ถ้าไม่รีบกดไข้ลง อันตรายแน่”
มัชขยับเข้ามาข้างเตียงทันที “รีบสั่งพยาบาลเตรียมถุงน้ำแข็งกับชุดเจาะเลือดเถอะ เดี๋ยวฉันช่วยดูตรงนี้”
“ค่า Hb ต้องเช็กด่วน เสียเลือดไปเยอะแล้ว”
ทีมแพทย์ทำตามทันที บรรยากาศเต็มไปด้วยความเร่งรีบ วายุเหลือบตามองมัชสั้นๆ ก่อนพยักหน้า
“ขอบใจมาก”
“ไม่ต้องขอบใจ เราเพื่อนกัน ช่วยกันอยู่แล้ว”
วายุยังคงกดวัดความดัน ขณะเดียวกันหางตาก็เหลือบมองเพื่อนที่ยืนช่วยอย่างไม่ลดละ เขารู้ดีว่ามัชเองก็เหนื่อย แต่ยังพยายามทำหน้าสดใสเพื่อให้ทุกคนไม่เครียดจนเกินไป
“ถ้าเฮียนายรอดนะ...” มัชแกล้งทำเสียงกระซิบหยอก “ฉันจะขอเกาะอกแน่นๆ เป็นรางวัลเลย”
แม้สถานการณ์ตึงเครียด แต่คำพูดเล่นๆ ของ
