02:17 น. หน้าห้องผู้ป่วย 1509
เสียงประตูปิดลง...
อย่างเงียบงันอีกครั้งในห้อง ยูจินเดินออกไปแล้ว แต่ดวงตาของวาคิน... ยังจ้องประตูอยู่ไม่กะพริบ
ทางเดินเงียบสงัด ยูจินเดินออกมาช้าๆ จากในห้องหลังเพิ่งพูดประโยคสุดท้ายกับวาคินจบ
เธอหยุดยืนตรงหน้าประตู
มือทั้งสองข้างสอดลงในกระเป๋าเสื้อกราวน์
ยืนนิ่ง... ไม่ขยับ~
แววตาคล้ายจะคิดบางอย่างอยู่ในใจ
“...เงียบ?” “ทำไมเขาไม่ตอบอะไรเลย?” “เราเพิ่งพูดแรงขนาดนั้น... เขาน่าจะโต้กลับสิ”
เธอกะพริบตาช้าๆ สับสน เหมือนความเย็นชาในห้องเมื่อครู่ เริ่มไหลย้อนกลับมาหาตัวเอง
ยูจินยังคงยืนนิ่ง~
ไม่พูดอะไร ไม่แม้แต่จะขยับออกจากหน้าห้อง เธอยืดหลังเล็กน้อย หายใจลึก แต่ไม่รู้... ว่าทำไมใจมันยังเต้นแรง ทั้งๆ ที่ 'คนนั้น' ไม่ได้พูดตอบอะไรเลยสักคำ
“หรือว่าเขาไม่แคร์? หรือว่า... โอ้ย! จะอะไรก็ชั่งเขาเถอะ! เสียงเธอเดินจ้ำเท้าถี่ ตึก! ตึก! ตึก! ออกจากทางเดินไป
ด้านข
