วันเดียวกัน...
13:25 น. ที่หน้าโรงพยาบาลวายุคิรินทร์
รถยนต์ส่วนตัวสีขาวจอดเทียบหน้าอาคาร พริ้มเปิดประตูลงก่อน ตามด้วยยูจินที่หิ้วกระเป๋าเวรใบเล็ก วายุที่นั่งขับอยู่เอียงตัวพิงพวงมาลัย ยิ้มขี้เล่นตามสไตล์
“โอเค ถึงโรงบาลแบบไม่หลุดโค้ง สองหมอสาวโชคดีนะครับ”
ยูจินยิ้มบางๆ แต่ยังไม่ทันจะเดินพ้นหน้ารถ วายุเรียกขึ้นอีกเขาหันมาพูดเสียงเรียบ
“เรากลับบ้านก่อนนะยูจิน... จะไปดูเฮียหน่อยไม่รู้ว่ากลับมาหรือยัง"
ยูจินขมวดคิ้วเล็กน้อย ถามอย่างไม่ทันคิด
“เขาดีขึ้นแล้วเหรอ?”
ยูจินแอบห่วง ทั้งที่อยากจะเกลียด
วายุในรถหมุนตัวหันมาหาเธอครู่หนึ่ง แล้วยักไหล่พร้อมรอยชิมลางระบาย เขาส่ายหน้าเบาๆ
“ยังเลย... เฮียออกไปตั้งแต่เช้ามืด เหมือนว่ามีธุระสำคัญมาก พลาดไม่ได้ซะอย่างนั้น”
ยูจินนิ่ง~ ใจเธอกระตุกวูบทันที
ธุระสำคัญ... หรือว่านัดให้พ่อกับพี่เนอาร์ไปเซ็นรับสภาพหนี้กันแน่...
ดวงตายูจินมองไปที่ฟ้าบ่ายอึ
