จากที่นัดกับวรรษมนว่าจะรีบกลับไปหาเธอออสตินก็ต้องผิดนัดเพราะกาสิโนที่สามเหลี่ยมทองคำมีปัญหา
“ผมขอโทษนะเมล่อน” เขาพูดอย่างสำนึกผิด
“เมล่อนเข้าใจค่ะ แต่คุณจะไปหลายวันไหมคะ”
“ไม่แน่ แต่จะรีบจัดการทุกอย่างให้เร็วที่สุดนะ”
“เมล่อนอยากไปกับคุณจังค่ะ ให้เมล่อนไปด้วยได้ไหมคะ”
“งานของผมมันอันตรายนะ ถ้าเมล่อนมาด้วยผมก็คงทำงานได้ไม่เต็มที่เพราะห่วงหน้าพะวงหลัง”
“เมล่อนคงเหงาแย่เลยนะคะ”
“ไม่เหงาหรอก เมล่อนก็ไปเรียนทำขนมอย่างที่อยากเรียนไง ผมจะให้ภูมิเป็นคนคอยรับส่ง”
“ได้ค่ะ เมล่อนขอใช้เงินที่คุณโอนให้นะคะ”
“ผมให้แล้วเมล่อนจะเอาไปทำอะไรก็ได้ ถ้าไม่พอก็บอก หรือรูดบัตรก็ได้นะ”
“เมล่อนไม่ชอบรูดบัตรเพราะมันไม่เห็นว่าเราจ่ายไปมากแค่ไหนและเหลือเงินแค่ไหน”
“ผมตามใจเมล่อนเลย ผมต้องไปขึ้นเครื่องแล้วนะ”
“เดินทางปลอดภัยนะคะ”
วรรษมนทำหน้าเซ็งเมื่อเขาวางสายไปแล้วหญิงสาวเข้าไปแช่น้ำในอ่างที่เตรียมไว้ให้
