เมื่อถึงวันที่จะต้องย้ายของเข้ามาอยู่ที่หอพักฉัตรกล้าก็ตื่นเต้นมากเพราะวันนี้เขาจะได้เจอพี่ณิชาแล้วหลังจากขับรถไปแอบมองเธอที่ร้านอยู่หลายวัน
ฉัตรกล้าขับรถมาถึงหอพักในเวลาบ่ายสามซึ่งตอนนี้ลูกค้าในร้านทำผมของพี่ณิชามีไม่มากเท่าไหร่หญิงสาวเลยมารอรับเช่าคนใหม่ที่ชั้นล่างของหอพักซึ่งเป็นส่วนต้อนรับและมีเครื่องซักผ้าหยอดเหรียญไว้คอยบริการ
“สวัสดีค่ะคุณคือคนที่จะเข้าพักใหม่ใช่ไหมคะ” เสียงใสเอ่ยทักทายทันทีเมื่อเขาเปิดประตูเข้าไปพร้อมกับกระเป๋าเดินทางใบใหญ่
“สวัสดีครับผมชื่อฉัตรกล้า เรียกกล้าก็ได้ครับ”
“ฉันชื่อณิชาภาค่ะ เรียกณิชาหรือจะเรียกนิดเฉยๆ ก็ได้ค่ะ”
“ผมเรียกพี่ณิชาได้ไหมครับ”
ณิชาภาแปลกใจที่ผู้ชายคนนี้เรียกเธอว่าพี่แต่ก็พยักหน้าเพราะมันก็แค่คำเรียก
“มีของมาแค่นี้เหรอคะ” ณิชาภามองกระเป๋าเดินทางของฉัตรกล้าที่มีเพียงใบเดียว
“วันนี้มีแค่นี้ก่อนครับแต่อาจจะทยอยมาเรื่อยๆ ผมลืมถามไปเลยค
