ลลิตามาทำงานโดยมีจิรายุอาสามาส่ง พนักงานในร้านตื่นเต้นดีใจกันยกใหญ่ที่ได้เห็นเขา ต่างพากันเข้ามารุมล้อมทักทายจนลืมเธอกันเลยทีเดียว
“อะแฮ่ม” ลลิตาแกล้งกระแอมอย่างหมั่นไส้ทั้งลูกน้องตัวเองและจิรายุที่ช่างอัธยาศัยดีเกินเหตุ พูดคุยและแจกยิ้มให้บรรดาพนักงานของเธออย่างทั่วถึง
“เอ่อ…ขอโทษค่ะ คุณลิลลี่ พวกเราดีใจกันไปหน่อยที่ได้เจอคุณเจ” จุ๊บแจงพนักงานสาวช่างจ้อที่สุดในร้านหันมายิ้มแกนๆ อย่างขอโทษขอโพย ในขณะที่จิรายุยิ้มกริ่มเพราะก่อนหน้านี้เขาแวะมาหาลลิตาบ่อยๆ จนสนิทสนมกับพนักงานในร้านเป็นอย่างดี
“เอางี้ดีกว่านะครับทุกคน เป็นการไถ่โทษที่ผมหายไปนานจนทุกคนคิดถึง วันนี้มื้อกลางวันผมขอเป็นเจ้ามือเลี้ยงอาหารทุกคนเองนะครับ”
“เย้” สิ้นเสียงบอกพนักงานในร้านต่างส่งเสียงเฮโดยพร้อมเพียงกัน ลลิตาแอบค้อนป๋าสายเปย์ข้างๆ อย่างหมั่นไส้ แต่นอกจากเขาจะไม่สะทกสะท้านแล้วยังยักคิ้วให้เธออย่างกวนๆ จนเธอต้องเบือนหน
