สองสามวันนี้เพราะเฟิงกุ้ยอารมณ์ดี...ไม่หาเรื่องดุด่าหรือตำหนิเธอเลยแม้แต่น้อย ส่งผลให้ลี่เซียนเองก็พลอยอารมณ์ดีตามไปด้วย หญิงสาวชอบสถานการณ์ในช่วงนี้เป็นที่สุด เพราะสำหรับบิดาแล้วไม่ว่าจะเอ่ยแนะนำอะไรหรือเสนอความคิดเห็นใดๆ ท่านล้วนแล้วแต่ไม่คัดค้านหรือตำหนิทั้งสิ้น แม้ว่านั่นจะเป็นคำพูดที่ถูกเอ่ยออกมาจากปากของฟานเจี๋ย ซึ่งเป็นคำพูดเดียวกับที่เธอเอ่ยนำไปก่อนแล้วเขาสนับสนุนก็ตามที...
“เหมือนพวกเราเก็บเพชรในตมมาได้เลย พ่อชอบคนๆ นี้”
เฟิงกุ้ยเอ่ยด้วยสีหน้าพึงพอใจ ช่วงนี้ตั้งแต่ลองส่งฟานเจี๋ยไปทำงานยากๆให้สองสามชิ้นแล้วสำเร็จติดๆ กัน เฟิงกุ้ยก็ยิ่งรู้สึกถูกชะตากับอีกฝ่ายมากขึ้น
“ใครเหรอคะอาป๊า”
ลี่เซียนถาม เพราะจู่ๆ บิดาก็เอ่ยขึ้นในระหว่างที่เธอกับท่านกำลังจิบ น้ำชายามบ่ายด้วยกันเพียงลำพัง
“ฟานเจี๋ยไง” บิดาตอบอย่างรวดเร็ว
ลี่เซียนส่งเสียงอ๋อยาวในลำคอก่อนจะพยักหน้ารับรู้ “…ค่ะ”
“พ่อให้
