“แกเป็นคนของชิงหลงงั้นเหรอ”
ผู้ชายที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตแบรนด์หรูพยายามทำตัวตามสบายแต่ยังไงก็ยังดูหรูหราและเป็นทางการอยู่ดีเลิกคิ้วขึ้นสูง ย้อนถามกลับอย่างสงสัย ดวงตาดำจัดของเขาหรี่ลง แล้วริมฝีปากหยักก็เม้มเข้าหากันแน่นเมื่อได้ยินคำยืนยันจากปากของอีกฝ่าย
“ก็เออสิวะ ส่งมันมา!”
ตอนท้ายพวกมันขู่ตะคอกใส่หญิงสาวและผู้ชายที่ทำท่าเหมือนจะช่วยเธอเอาไว้ รวิสราเริ่มกลัวว่าอีกฝ่ายจะส่งเธอให้คนพวกนั้นก็ตีหน้าเหยเกคล้ายกับจะร้องไห้ ตอนนี้เธอกดดันสุดขีดจนแทบจะหลั่งน้ำตาออกมาเป็นสายเลือดได้แล้วถ้าทำได้
“ช่วยฉัน...ช่วยฉันด้วย” หญิงสาวกระตุกแขนเสื้อของเขาเป็นเชิงอ้อนวอน จากที่เคยอยากหนีไปจากเขาก็เปลี่ยนเป็นขอความช่วยเหลือแทน ก่อนจะเบียดร่างตนเองไปยืนซ้อนหลังเขา น่าแปลกเธอกลับไว้ใจว่าเขาจะไม่ทิ้งเธอและเขาจะช่วยเธอได้
และชายหนุ่มก็ดูเหมือนจะทำตามคำขอร้องของเธอ เขาหันไปทางกลุ่มคนที่ทำท่าข่มขู่ตรงหน้า แล้
