วันต่อมา
“เมื่อวานไม่ได้ไปไหนเหรอ แกน่าจะบอกฉันก่อนนะ ฉันจะได้แวบออกมาพาแกไปดูมหาวิทยาลัย”
เยว่ซินถามพลางทรุดลงนั่งข้างๆ เธอ รวิสราเขยิบถอยให้อีกฝ่ายนั่งด้วยกัน ขณะที่เยว่ซินแย่งถุงขนมในมือคนเป็นน้องมากินเสียเอง
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันไปช่วยงานป้าจันทร์ก็สนุกดีนะ”
รวิสราตอบ แต่ตอนนี้สายตายังจับจ้องอยู่กับรายการทีวี ฟังรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้างแต่ก็ยังดีกว่าไม่มีอะไรทำ วันนี้เธอไม่ได้ออกไปไหนปล่อยให้ป้าจันทร์ไปทำงานคนเดียว ทำให้เจอกับเยว่ซินที่ไม่กลับบ้านตั้งแต่เมื่อวานเข้าพอดี
“แม่บอกว่าแกแอบหนีเที่ยวด้วยนี่ เป็นยังไง?”
คนถูกถามชะงักไปนิด อดคิดถึงเรื่องเมื่อวานนี้ไม่ได้ ภาพของเลือดไหลนองเต็มพื้นที่ทำให้เธอหลับไม่ลงทั้งคืนก็หวนกลับมาหลอกหลอนอีกครั้ง ส่งผลให้ดวงหน้าสวยซีดเผือดขึ้นมาทันที
“อือ ก็ดี” หญิงสาวแค่ตอบสั้นๆ แล้วขยับตัวมองเยว่ซินที่ก้มหน้าก้มตากินขนมของเธอ ก่อนจะเลียบๆ เคียงๆ
