หลานชายของนางไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนมาแนะนำให้รู้จักเลย แต่กลับพามยุรินมาหา ทำให้ท่านรู้โดยไม่ต้องบอกว่ามยุรินคือหญิงสาวที่ได้ครอบครองหัวใจของชัชไปหมดทั้งดวงแล้ว
“หน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มเสียจริง อายุเท่าไหร่แล้วล่ะ”
“สิบแปดย่างสิบเก้าค่ะ”
“ยังเด็กอยู่เลย” ท่านพูดออกมาเมื่อนึกเปรียบเทียบกับอายุของหลานชาปี แม้ชัชจะอายุแค่สามสิบ แต่ก็มากกว่ามยุรินถึงหนึ่งรอบ
“ผมอยากให้น้าไปอยู่กับผมจังเลยครับ จะได้พามยุรินไปด้วย”
“น้าเคยบอกชัชแล้วว่าไม่ต้องห่วงน้าหรอก อย่าให้น้าเป็นตัวถ่วง และถ้าใจของชัชอยากที่จะทำอะไรก็ให้ชัชทำดั่งใจคิด อย่าห่วงหน้าพะวงหลังเลย น้าอายุมากแล้ว ปล่อยวางทุกอย่าง อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด”
“เขายังไม่ยอมหยุด”
“เขาแค้นแม่เรา เราก็รู้ แต่อย่างไรเขาก็เป็นพ่อ”
“ผมไม่นับเขาเป็นพ่อ”
“นับหรือไม่นับเขาก็เป็นพ่อของเราแล้ว มันไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปได้หรอกนะ”
“ผมรู้ครับ”
“ถ้าตัดสินใจแล้ว
