“รางวัลตุ๊กตาทองประจำปีนี้ควรตกเป็นของมึงแล้วมั้งคิมหันต์ นักแสดงเจ้าบทบาท คนสำออยแห่งปี” เสียงของน้ำเหนือพูดขึ้น หลังจากนั่งมองเพื่อนสนิทให้ลิตาป้อนข้าว ระหว่างนั้นพลางทำตัวอ่อนแอให้อีกฝ่ายสงสาร เพื่อที่จะเร่งทำคะแนนกับลิตาเร็วๆ
บอกตรงๆ พวกเขาสี่คนไม่ชินคิมหันต์ในร่างแมวน้อยขี้อ้อนเวลามีลิตาอยู่ด้วยเลย เห็นทีไรอดขนลุกไม่ได้ อาจเป็นเพราะเคยเห็นมันแต่ในร่างคนเลว ห่าม ชอบทำผู้หญิงร้องไห้มานักต่อนัก พอเห็นคิมหันต์ในเวอร์ชั่นนี้จึงไม่ชินหูชินตาเท่าไร
“กูไม่ได้สำออย แต่แขนข้างที่ถนัดกูใส่เฝือกอยู่”
“จำได้ว่า มึงเคยบอกพวกกู ว่ามึงถนัดทั้งสองมือไม่ใช่เหรอ” ลูคัสพูดเสริม
เขาชักสายตาใส่เพื่อนสนิทที่เอาแต่นั่งคอยจับผิด คนอยากอ้อนให้ลิตาป้อนข้าวให้ มันผิดตรงไหน!
“ถ้าปากของพวกมึงว่างมาก ก็ไปหาอะไรแดกซะ”
“นั่งดูมึงอ้อนเมียแบบนี้ สนุกกว่าเยอะ”
“ใช่ พวกกูจะได้ระลึกถึงช่วงเวลาเก่าๆ ที่ครั้งนึงมึง
