วันต่อมา...
"ถ้ามีอาการอะไรอีก อย่าลืมแวะไปหาหมอแถวนั้นนะครับ" เสียงสุขุมบอก ภายใต้ใบหน้าหล่อเหลาซ่อนเก็บความรู้สึกต่างๆ นาๆ ยามที่ต้องตรวจโมนิก้าครั้งสุดท้าย ก่อนที่อีกฝ่ายจะไปมีชีวิตของตัวเอง
ร่างบางในชุดเดรสสีดำสวมเสื้อคลุมแบรนด์หรู ยังนั่งหลังตรงบนเตียง ไม่คิดจะซักถามอาการที่หมอตรีเปลี่ยนไปกระทันหันตั้งแต่เมื่อคืน
"ไม่ต้องจัดยาอะไรทั้งนั้น ฉันไม่ชอบอะไรที่ต้องทำเป็นประจำ"
"แต่มันคือยารักษานะครับ"
"ฉันหายดีแล้ว บอกนายเดลต้าด้วย" เธอเน้นย้ำ
"งั้นก็เหลือแต่ยาคุมแหละกัน หรือคุณจะโยนมันทิ้งก็ตามสบาย" ฝ่ามือหนาล้วงเอาแผงยาในกระเป๋าเสื้อเชิ้ตยัดใส่มือบาง
"นายเป็นบ้าอะไร! ชอบสั่งชอบบังคับ! แต่ไม่คิดจะถามฉันสักคำเลย!" โมนิก้าโวยวายเสียงดัง ยิ่งได้อยู่กันตามลำพัง เธอไม่คิดจะเก็บความอดทนเอาไว้
"ผมไม่กล้ากับคุณหรอกครับ ทำได้แค่หน้าที่หมอเท่านั้น"
"รู้ตัวก็ดี คนอย่างนายก็เป็นได้แค่
