วันต่อมา_
"หื้ม..." ทันทีที่เปลือกตาบางเลื่อนเปิดรับแสงวันใหม่ เธอไม่พบผู้ชายที่นอนข้างกายตลอดคืนเสียแล้ว มีแค่เพียงหมอนข้างกั้นไว้ เพราะเมื่อคืนกลัวห้ามใจตัวเองไม่ไหว จะนอนหลับไม่ลงต้องรีบหาสิ่งบดบังชั่วคราว
ร่างบางค่อยๆ ขยับตัวลงข้างเตียง แง้มเปิดประตูห้องนอนเสียงเบา พบว่าหมอตรีกำลังง่วนทำอาหาร เป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบทุกประการ และทำงานบ้านไม่ขาดตกบกพร่อง
"ตื่นแล้วหรอครับ?" ฝ่ามือใหญ่วางอุปกรณ์ครัวลง แล้วก้าวขายาวตรงมาที่ร่างบางยืน
"นายทำอะไรอยู่เหรอ?"
"มื้อเช้าของคุณน่ะ ส่วนยาผมไปซื้อให้แล้วนะครับ..ยังเจ็บอยู่ไหม?"
"มะไม่แล้ว ไหนว่าไม่คุยเรื่องนี้อีกไง" โมนิก้ารีบแห้วเสียงต่อว่า พออีกฝ่ายมำสายาตเหลือบมองส่วนล่างสาว หน้าสวยยิ่งร้อนผ่าวทั้งสองแก้ม
"ผมเป็นหมอนะคุณ แค่ถามอาการเองจะได้จัดยาให้ถูก"
"แล้วนายจะขึ้นเสียงใส่ฉันทำไมเล่า!"
"เอ่อ..ขอโทษครับ แต่ไปทานข้าวก่อนนะ ผมทำเสร็
