"แกจะให้เขาอยู่ที่กรุงเทพฯ เลยเหรอวะ"
"คงต้องเป็นแบบนั้นแหละครับพี่ อย่างน้อยผมก็ไปมาหาสู่ คอยดูแลเขาได้สะดวกด้วย ยังไงช่อก็มาถึงที่นี่แล้ว"
"แล้วแกถามเขาไหมว่าเขาจะเอายังไงกับเรื่องของอนาคต"
"คุยไม่ค่อยรู้เรื่องหรอกครับ ช่อเขาไม่ฟัง เขามองว่าผมเป็นคนเลวทรามต่ำช้าไปแล้ว" แค่นึกถึงคำพูดที่คุยกันตอนอยู่บนรถ เขาก็รู้สึกหนักใจ และไม่อยากให้เธอต้องหนีไปอยู่ไกลเลยสักนิด
"ช่อว่าช่อควรเอาเด็กออก ดีกว่าที่เขาจะเกิดมารับชะตาเดียวกันกับแม่ ตอนนี้ยังเป็นก้อนเลือดอยู่ช่อคงไม่ต้องรู้สึกผิดบาปเท่าปล่อยให้ต้องเกิดมาเป็นทุกข์เหมือนกับช่อ"
"อย่าทำแบบนั้นเลยนะช่อพี่ขอร้องล่ะ ลูกไม่ได้ผิด ถ้าช่อจะโกรธเกลียดพี่มาลงที่พี่ อย่าไปลงที่ลูกแบบนั้น"
"แล้วช่อจะเอาหน้าที่ไหนกลับไปอยู่บ้านกันคะ พี่ก็เห็นมีแต่คนจ้องจะจับผิด จ้องแต่จะนินทาว่าร้าย ลูกช่อจะต้องเกิดมามีปมด้อยในชีวิตขนาดไหน พี่นนท์ไม่เคยจะนึกถึงเรื่องน
