พรางรัก (ลูกเมียน้อย)

" ห่างกันสักพัก "

@ 1 สัปดาห์ต่อมา

"พี่วินทานอาหารเช้าก่อนไหมคะ

"ไม่..วันนี้พี่รีบ

"เอาไปทานที่มหาลัยด้วยไหม เดี๋ยวเพลงเอาใส่กล่องให้

"ไม่เอา...ก็บอกว่ารีบไง อะไรกันนักหนาว่ะ

"ขอโทษค่ะ... เพลงขวัญก้มหนาลง เมื่อรู้ว่าทำให้อีกฝ่ายรำคาญ

"📞 ครับ กำลังออกไป

"📞อีกสิบนาทีถึง รอแป๊บนะ

อนาวินวางมือถือลงก่อนจะหยิบกุญแจรถแล้วกำลังจะเดินออกจากห้อง

"วันนี้เพลงไปมหาลัยเองนะ...พี่มีธุระ

"ธุระอะไรคะ...สำคัญมากเลยเหรอ ถึงกับต้องทิ้งเพลง

"อย่ามางี้เง้า....บอกมีธุระก็ฟังกันบ้าง..

"พี่วินเป็นอะไร ทำไมเดี๋ยวนี้โมโหง่ายจัง..เพลงพูดอะไรก็ผิดไปหมด...เพลงทำอะไรผิดหรือเปล่าคะ บอกเพลงได้ไหม เพลงจะพยายามแก้ไข

"เพลง..พี่ว่าช่วงนี้เราห่างกันสักพักเถอะ...ถ้าเพลงอยากกลับไปอยู่บ้านก็ไปได้เลยนะ

"พี่วินเบื่อเพลงแล้วใช่ไหม

"พี่ไม่ชอบคนที่พูดไม่รู้เรื่อง.....ถ้าอยากอยู่ด้วยกันต่อ ก็อย่างี้เง้าแบบนี้อีก

"พี่วิน

อนาวินเดินออกไป เพลงขวัญได้แต่มองตาม น้ำตาสีใสไหลออกมาจนกลั้นไว้ไม่อยู่ เธอร้องไห้สะอื้นออกมา ไม่รู้สาเหตุที่อีกคนเปลี่ยนไป ได้แต่ก้มหน้ายอมรับ หากบอกเธอสักนิด ว่าเธอไม่ดีส่วนไหน ทำผิดอะไร เธอพร้อมจะแก้ไขปรับปรุง เพื่อนคนที่ตัวเองรัก แต่นี่อะไรเขาเปลี่ยนไปเร็วจนเธอตั้งตัวไม่ทัน

อีกด้านของประตู อนาวินเอนหลังพิงประตู ถอนหายใจออกมาอย่างอดกลั้น ได้ยินเสียงคนตัวเล็กที่ร้องไห้อยู่ด้านไหน เขายิ่งรู้สึกหน่วงหัวใจ เหมือนกับว่าเป็นเขาเองที่เจ็บปวดกับการกระทำของตัวเอง พยายามกลั้นความรู้สึกเอาไว้ ก่อนจะเดินออกจากคอนโด

@ 22.00 น.

"พี่วินดื่มมาเหรอคะ

"ทำไม...ดื่มแล้วมันนักหัวใคร..ยุ่งอะไรด้วย

"พี่วิน..ทำไมพูดกับเพลงแบบนี้ล่ะคะ..เพลงแค่ถามดูเฉยๆ เพลงเป็นห่วงนะ

"ไปอาบน้ำก่อนไหมคะ

"ไม่ ! เหนื่อย จะนอน

"เดี๋ยวเพลงช่วยประคองไปที่เตียงนะคะ

เพลงขวัญประคองอนาวินที่ไม่ได้สติไปนอนที่เตียง ก่อนจะหาผ้าและกาละมังใส่น้ำมาเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้เขา เมื่อปลดกระดุมเสื้อออกน้ำตาสีใสเริ่มไหลหยดลงแก้มเนียนไม่หยุด เพลงขวัญหยุดชะงักมือ ก่อนจะปาดน้ำตาที่ไหลอยู่บนแก้ม แล้วทำหน้าที่เช็ดตัวให้เขาต่อ ร่องรอยลิปสติกสีแดงสด บวกกับรอยดูดที่ดูก็รู้ว่าพึ่งจะฝังรอยมาหมาดๆ กลิ่นน้ำหอมผู้หญิงคละคลุ้งไปทั่วทั้งลำตัว ทำเอาเพลงขวัญสะอื้นไห้ออกมา มือไม้สั่นไปหมด ความเสียใจประดาเข้ามาไม่หยุด แต่เธอก็พยายามเช็ดตัวให้เขาจนเสร็จ ก่อนจะเดินหันหลังเข้าห้องน้ำเพื่อพภาชนะไปเก็บ แข้งขาที่เหมือนจะมีแรงอ่อนแรงลงไปดื้อๆ เธอทรุดตัวนั่งลงกับพื้นแล้วร้องไห้ออกมาอย่างหนัก เอามือปิดปากตัวเองไว้ พยายามไม่ให้เสียงร้องไห้เล็ดลอดออกไปด้านนอก

"อึก อึก พี่คงจะเบื่อเพลงแล้ว....ไม่รักเพลงแล้วใช่ไหม

ด้านของอนาวินที่นอนหลับอยู่บนเตียง ลืมตามองคนตัวเล็กจากกระจกเงาที่สะท้อนผ่านมายังตู้เสื้อผ้า เห็นเพลงขวัญนั่งร้องไห้อยู่คนเดียว เธอไม่บ่น ไม่ด่า ไม่ว่า ไม่ถามเขาเลยสักคำ เห็นแบบนั้น ยิ่งทำให้เขารู้สึกเจ็บมากขึ้นที่ต้องทำให้เธอเสียใจ ได้แต่หลับตาลงช้าๆไม่อยากเห็นใบหน้า แววตาแบบนั้นจากเธอ

@เช้าวันต่อมา

"ทานข้าวไหมคะพี่วิน

"ไม่...พี่จะออกไปมหาลัย...เพลงไปเองนะ

"ค่ะ..

เพลงขวัญไม่ถาม ไม่เซ้าซี้อะไรเขา กลัวว่าเขาจะรำคาญ กับการกระทำที่เขาแสดงออกมา มันชัดเจนแล้ว ว่าเขาไม่ต้องการเธออีกแล้ว แต่เธอเองก็ยังอยากจะหลอกตัวเอง อยากอยู่กับเขาแบบนี้ให้ได้นานที่สุด จนกว่าเขาจะเอ่ยปากไล่เธอออกจากชีวิต

@มหาวิทยาลัย

"เป็นอะไรหน้าเศร้าเชียว : ปาน

"เปล่า สงสัยจะนอนน้อยน่ะ

"เหรอ..อืม..พักผ่อนบ้างนะ หมู่นี่ดูหน้าตาไม่ค่อยโอเคเลย ซูบผอมลงไปเยอะนะเพลง : ปานพูดกับเพลงขวัญ แต่ใบหน้ายิ้มแย้มเอาแต่กดมือถือ พิมพ์โต้ตอบข้อความแชทไม่หยุด

"ปานดูร่าเริงผิดปกตินะ ไปทำอะไรมา มีความรักเหรอ

"อืม...พี่เขากำลังจะขอปานเป็นแฟนอ่ะ : ปานยังคงพิมพ์มือถือต่อไม่หยุด

"ใครกันนะ..มาทำให้เพื่อนของเพลงหวั่นไหวได้ อยากรู้ซะแล้วสิ

"เพลงรู้จักเขาดีเลยล่ะ เดี๋ยวถ้าเขาขอปานเป็นแฟนเมื่อไหร่ ปานจะบอกเพลงเป็นคนแรกเลยนะ : ปาน

"จ้า...เห็นเพื่อนรักมีความสุข เพลงก็ดีใจ

@ณ ห้องสมุด

เพลงขวัญมาห้องสมุด เพื่อค้นคว้าหาหนังสือเพื่อประกอบการทำรายงาน อีกเหตุผลหนึ่งคือห้องสมุดเป็นพื้นที่ที่ค่อนข้างเงียบ เธออยากมาผ่อนคล้าย อยากหาที่เงียบๆ คิดอะไรคนเดียวสักหน่อย นั่งอ่านหนังสือแต่ตาของเธอไม่ได้มองหนังสือที่อ่านเลยสักนิด

"เหม่ออะไรอยู่เนี้ย : ปืน

"พี่ปืน

"พี่ขอนั่งด้วยได้ไหม : ปืน

"ได้สิคะ

"มาอ่านหนังสือแต่จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ลอยไปไหนต่อไหนแล้ว : ปืน

"เห้อ...(เพลงขวัญถอนหายใจก่อนจะปิดหนังสือลง)

"ช่วงนี้เพลงมีเรื่องอะไรให้คิดนิดหน่อยค่ะ เลยเหม่อลอยบ้าง

"พี่ว่าไม่นิดแล้วนะ ปกติเพลงไม่เป็นแบบนี้นิ มีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า ถ้าอยากระบาย ลงที่พี่ได้เลยนะ : ปืน

" ขอบคุณนะคะพี่ปืน แต่เพลงแค่เครียดนิดหน่อย ไม่ได้มีอะไรมาก ไม่อยากเอาปัญหาของเพลงไปรบกวนพี่ปืนหรอกค่ะ

"รบกวนอะไรกัน เพลงก็เหมือนน้องสาวของพี่ : ปืน

".............................

"มีอะไรอยู่ในใจก็ระบายออกมาบ้าง อย่าเก็บมันไว้คนเดียว มันจะเป็นผลเสียกับตัวเองรู้ไหม : ปืน

"เห้อ......

"ถอนหายใจขนาดนี้ยังจะบอกว่าไม่มีอะไรอีก : ปืน

"ไว้ถ้าเพลงอดทนไม่ไหว เดี๋ยวเพลงจะเล่าให้พี่ปืนฟังเป็นคนแรกเลยนะคะ

"ก็ไม่ยอมบอกอยู่ดีสินะ ก็ได้ ไม่บอกก็ไม่บอก แต่ถ้ามองไม่เห็นใคร นึกถึงหน้าพี่ไว้นะ : ปืน

"..ค่า.....ขอบคุณนะคะ

@LINE 💬

💬 Puen : คืนนี้สองทุ่มออกมาเจอกันที่ผับ Y นะ พี่มีเรื่องจะบอก

💬 Pang : ค่ะ

เพลงขวัญถอนหายใจออกมายาวๆอีกครั้ง หลังจากอ่านข้อความจบ เธอทำใจไว้แล้วว่าสักวันอนาวินคงบอกเลิกเธอ แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะเร็วขนาดนี้...พยายามทำใจอยู่นานหลายวัน ถ้าเป็นแบบที่เธอคิด ไม่รู้จริงๆว่าต้องทำยังไงต่อไป