เย็นวันนั้น เมื่อถึงเวลานัด เพียงรักขับรถออกมาจอดไว้หน้าบ้าน แล้วเปิดประตูเดินเข้าไปภายในบ้านคนเดียว
“อ้าว ป่านล่ะ”
“เดี๋ยวคงมาค่ะ”
“ไม่ได้อยู่ด้วยเหรอ”
“อยู่สักพักค่ะ แต่น่าจะกลับไปอาบน้ำที่บ้านเจ้”
“บอกให้มันเอาเสื้อผ้ามาไว้ที่บ้านเราด้วย คุยกันให้เรียบร้อย”
“ค่ะ”
หลังจากอี๊พูดจบ ร่างสูงก็เปิดประตูเข้าไปในบ้านพอดี เขาเดินตรงไปหาเพียงรัก จุมพิตแก้มหญิงสาวเบาๆ ก่อนจะนั่งลงข้างๆเธอ
“มึงไม่เอาเสื้อผ้าไปไว้ในบ้านรัก”
“ยังไม่ได้คุยเรื่องวันกันเลยอี๊”
“ก็คุยกันให้เรียบร้อย อย่าให้มีปัญหา ในเมื่อที่บ้านยอมรับแล้วก็ต้องอยู่เสมอกัน ไม่มีใครเป็นน้อย ไม่มีใครเป็นหลวง”
“อือ”
วนิดาที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามาได้ยินก็แอบหน้าเสียไม่น้อย อันที่จริงหล่อนก็ตั้งใจจะวางตัวแบบนั้นในเมื่อหล่อนมาก่อน แต่หล่อนไม่ได้คิดว่าที่บ้านของเขาจะยอมรับเพียงรักขนาดนี้
“มาครบแล้ว ไปได้แล้ว รักขับรถไปเองใช่ไหม”
“ใช่
