“แม่เค้าพูดถูกแล้ว แกเรียนผูกก็ต้องเรียนแก้เองสิ ไหนว่าโตเป็นผู้ใหญ่ไม่ใช่เด็กแล้วนี่ ยังจะมาอ้อนแม่ให้แม่คอยจูงมือแกเดินอีกหรือไงกันล่ะ”
“แต่คนที่ผูกคนแรกคือพ่อนะครับ ถ้าพ่อไม่ไปขอน้องเอยให้ผม เรื่องมันก็คงไม่บานปลายแบบนี้หรอก” เขามองค้อนบิดา
“อ้าว เจ้าลูกคนนี้ ไหงมาโทษพ่อซะอย่างนั้นล่ะ ที่พ่อทำเพราะหวังดีกับแกทั้งนั้น ใครใช้ให้แกวิ่งแจ้นไปบอกข่าวกับสาวจนโดนสาวทิ้งซะเอง ถ้าแกรอคุยกับพ่อวันนี้ให้รู้เรื่องก่อน ก็คงไม่ต้องมานั่งกลุ้มใจแบบนี้หรอก ไอ้นิสัยใจร้อนบุ่มบ่ามไม่รู้มันได้มาจากใครสิน่า”
“ก็จากคุณไงคะ สมัยหนุ่มๆ น่ะคุณใจร้อนกว่าลูกซะอีก ไม่งั้นเอ๋คงไม่ตั้งท้องตารุตตั้งแต่ยังเรียนไม่จบหรอก” อรัญญามองค้อนสามี เล่นเอาอีกฝ่ายถึงกับไปไม่เป็น
“โธ่คุณก็อย่าเพิ่งมาหักหน้าผมต่อหน้าลูกสิ เดี๋ยวก็เสียการปกครองกันพอดี”
“ไม่เสียหรอกครับพ่อ เพราะว่าตอนนี้เราสองคนเข้าใจในสิ่งที่พ่อทำทั้งหมดแล้
