ตอนที่ 30
วันวานไม่อาจย้อนคืน แต่ฉันก็พร้อมจะเธอรักเธอคนเดียว***
ระหว่างที่ทุกคนกำลังเดินกลับที่พัก โรสรินทร์และบัวบุษยา ก็คอยพูดปลอบใจเพื่อนมาตลอดทางจนพิมพ์ประภาหายจากอาการโศกเศร้า พอถึงที่พัก พิมพ์ประภาก็ตัดสินใจเดินไปคุยกับสุเจนแฟนหนุ่มที่เดินเงียบมาตลอดทาง และก็ไม่ยอมแม้แต่จะเดินขึ้นไปยังที่พัก
“คุณเจนคะ” พิมพ์ประภาเอ่ยขึ้นด้านหลังของเขา เธอตัดสินใจแล้วว่าควรเคลียร์กับเขาให้รู้เรื่องไปเลย แต่ชายหนุ่มก็ไม่ยอมเอ่ยอะไรออกมา เขาเพียงแต่ยืนนิ่ง ๆ มองออกไปยังชายหาดด้านนอกเท่านั้น
“คุณรังเกียจและโกรธพิมพ์มากเลยใช่ไหมคะ”
“ครับ” ถ้อยคำที่เอ่ยตอบทำให้หญิงสาวน้ำตาร่วงทันที แขนขาไร้ซึ่งเรี่ยวแรง ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ แล้วพยายามพูดต่อไป จะได้เคลียร์กันให้รู้เรื่อง
“ไม่เป็นไรค่ะ พิมพ์ไม่ว่าอะไรคุณหรอก เพราะพิมพ์เป็นอย่างที่เขาพูดจริง ๆ ” หญิงสาวกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้นเธอเสียใจ
