“อืม…” คุณหมอสาวพยักหน้าน้อยๆ เพียงแค่คิดว่าจะต้องจากเพื่อนร่วมงานไปเจอสิ่งแวดล้อมใหม่ๆ ที่ไม่คุ้นเคยน้ำใสๆ ก็คลอเคล้าเบ้าตา
“ถ้ามีอะไรให้พงษ์ช่วยก็บอกนะน้ำ พงษ์ยินดีช่วยเสมอ จำไว้ว่าพงษ์จะไม่วันทิ้งน้ำในเวลาที่น้ำต้องการ” หลังจากเอื้อมมากุมมือบอบบางจิตแพทย์หนุ่มก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนทว่าหนักแน่น
“ขอบคุณนะพงษ์ ขอบคุณมากจริงๆ” ธารธาราเอ่ยเสียงสะท้าน ความเป็นห่วงเป็นใยที่อีกฝ่ายมีให้เสมอมาทำให้เธอเกือบจะน้ำตาไหลด้วยความซาบซึ้งใจ
“เฮ้ย! พวกมึงมาดราม่าอะไรวะเนี่ย ไอ้พงษ์นี่ก็เหลือเกิน มาทำหน้าเศร้าทำไม ไอ้น้ำมันแค่ลาออก” คนที่เพิ่งกลับมาจากออกไปคุยโทรศัพท์เอ่ยขึ้นทำลายความเศร้า และนั่นก็ทำให้ธารธารากะพริบตาถี่ๆ ไล่หยาดน้ำตาร้อนๆ ที่กำลังจะหยาดรินออกมาอยู่รอมร่อ
“อ้าว…ไอ้ปี่ มึงนี่แม่งโคตรกวนเลยว่ะ จะไม่ให้กูเสียใจได้ยังไงวะ มึงก็รู้อยู่ว่ากูคิดยังไงกับไอ้น้ำ” คนที่กำลังอินกับความเศร
