ธารธาราไม่อาจทราบได้ว่าเธอหลับไปนานแค่ไหน รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีก็ต้องหยีตาปรับรับแสงสว่างจากหลอดไฟบนเพดาน ก่อนจะหันไปมองรอบๆ ครั้นไม่เห็นใครก็พยุงกายอ่อนล้าลุกขึ้นนั่ง ไม่นานเสียงประตูห้องตรวจก็เปิดออกพร้อมกับแพทย์สูงวัยผู้มากประสบการณ์อย่างนายแพยท์ชำนาญ เกิดผล อาจารย์หมอเกี่ยวกับระบบประสาทที่กำลังจะเกษียณ และจะย้ายไปอยู่กับภรรยาที่อเมริกาในอีกไม่ช้า
“คุณปวดหัวแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วธารธารา” อาจารย์หมอเอ่ยถามด้วยความเป็นกังวล หลังจากได้อ่านผลจากการสแกนสมองอย่างละเอียด
“เอ่อ…ดิฉันเป็นมาได้ประมาณครึ่งปีแล้วค่ะ” หญิงสาวตอบเสียงสั่น มันคงถึงเวลาแล้วสินะที่เธอจะต้องรับรู้ความจริงอันแสนหวาดหวั่น และเริ่มต้นที่จะเผชิญหน้ากับมันอย่างจริงจัง
“แล้วทำไมคุณถึงไม่รีบรักษา รู้ไหมว่าคุณเป็นเนื้องอกในสมองตรงตำแหน่งเดียวกับน้อมจิตเลย”
นายแพทย์ผู้อาวุโสเอ่ยตำหนิด้วยน้ำเสียงราบเรียบทว่าแฝงความเป็
