คืนรักหัวใจทระนง

ก็แค่ยกหนี้ทั้งหมดให้

เมื่อทั้งฝ่ายเจ้าบ่าวและเจ้าสาวตกลง ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายก็ไปหาฤกษ์แต่งงานอย่างเร็วที่สุด ด้วยกลัวว่าเจ้าบ่าวเจ้าสาวจะมีใครเปลี่ยนใจนั่นเอง และแล้ววันนี้ก็มาถึง วันที่ว่าที่เจ้าบ่าวและเจ้าสาวจะได้เจอกันครั้งแรก หลังจากสถานะที่เปลี่ยนไปของคนทั้งคู่ ทำให้การพบกันครั้งนี้มันไม่เหมือนที่เคย มันกระอักกระอ่วนใจจนพรรณวรทไม่อยากจะมองหน้าเขาด้วยซ้ำ

“ทำไมพี่ต้องมาลำบากแต่งงานกับพรรณด้วย พี่ไม่เข้าใจจริงๆ” ทันทีที่มีโอกาสอยู่กันสองคน เขมก็เอ่ยออกมาด้วยท่าทางไม่พอใจ

“พี่เขมไม่ต้องลำบากหรอกค่ะ ก็แค่พี่เขมยกหนี้ทั้งหมดให้ จะไม่แต่งก็ได้ พรรณไม่ติดอยู่แล้ว” พรรณวรทเอ่ยออกมาอย่างถือไพ่เหนือกว่า ถ้าเขาไม่แต่งเธอก็เป็นฝ่ายได้เปรียบ เพราะสัญญาที่บิดาเพิ่งจะบอกเพิ่มเติมก็คือถ้าเขาไม่แต่งงานกับเธอ หนี้สินทุกอย่างก็จะถูกยกให้ครอบครัวเธอ แต่ถ้าทางฝ่ายเธอเป็นฝ่ายบิดพลิ้วไม่ยอมแต่งงาน ฝ่ายเธอต้องย้ายออกจากที่ดินผืนนี้ทันที ไม่มีข้อต่อรองใดๆ ทั้งสิ้น

“ใครจะไปยกให้ล่ะ หนี้ไม่ใช่น้อยๆ ทนแต่งงานแค่ไม่กี่เดือนก็หย่าได้แล้ว แต่ถ้าพรรณไม่ไหวไม่แต่งก็ได้นะ พี่ก็ไม่ติดเหมือนกัน” เขมสวนกลับโดยไม่สนใจความรู้สึกของว่าที่เจ้าสาวแม้แต่น้อย

“ไม่ค่ะ พรรณจะแต่งเป็นตายร้ายดียังไงพรรณต้องรักษาที่ผืนนี้ไว้ให้ได้” พรรณวรทเอ่ยออกมาด้วยความมุ่งมั่น

“ถ้าพี่ไม่เสียดายเงินแทนพ่อแม่ พี่คงไม่มาเล่นในเกมนี้หรอก น่าเบื่อจะตาย” เขมเอ่ยพลางมองไปที่ว่าที่เจ้าสาว ที่ไม่มีอะไรให้เขาพิศวาสเลยสักนิด

“รวยอย่างพี่คงไม่ต้องเสียดายเงินแค่นี้หรอกค่ะ ไปค่ะพี่เขมเดินไปบอกคุณลุงคุณป้านะคะว่าพี่เขมยกเลิกงานแต่งงาน พรรณจะได้เป็นอิสระสักที” พรรณวรทรีบไล่เขาทันที เธอก็ไม่อยากแต่งกับคนอย่างเขาหรอกนะ ชื่อเสียเรื่องผู้หญิงกระฉ่อนไปทั่วจังหวัด เธอไม่รู้ว่านี่หรือเปล่าคือเหตุผลที่เธอต้องแต่งงานกับเขาเพื่อชดใช้หนี้สินให้บิดา เพราะไม่อย่างนั้นอีกไม่นานหนึ่งในบรรดาผู้หญิงที่เขมควงอยู่อาจจะตั้งครรภ์ แล้วคุณลุงกับคุณป้าที่กำลังจะกลายเป็นพ่อแม่สามีเธอคงไม่ต้องการให้มันเกิดเรื่องแบบนั้น

“รวยแหล่ะยิ่งต้องงก ไม่ให้ใครมาชุบมือเปิบกับเงินมหาศาลแบบนั้น” เขมมองมาที่หญิงสาวด้วยแววตาไม่เป็นมิตร ตัวจำกัดอิสระในชีวิตเขาอย่างเธอ ไม่ควรได้รับความรักและการเอาใจใส่จากเขา

“ถ้างั้นก็ทำหน้าที่ว่าที่เจ้าบ่าวต่อไปค่ะ เลิกบ่นได้แล้ว เพราะบ่นไปก็ไม่สามารถแก้ไขอะไรได้แล้ว” พรรณวรทเอ่ยออกมา ก่อนที่จะหันไปสนใจสมาร์ทโฟนของตนเองต่อ และไม่สนใจเขาที่กำลังมองมาที่เธอด้วยความไม่พอใจ