คืนรักหัวใจทระนง

ถ้าไม่หยุดจะฟ้องหย่า...2

“เขมเขาแค่ไม่อยากขัดพ่อกับแม่เขาเท่านั้นแหล่ะ ก็เห็นว่าเธอประจบพ่อกับแม่เขาจนได้เป็นเมียเขานี่นา” แม้ว่าจะโกรธแต่เอื้อมพรก็ยังต้องการที่จะรังควานหญิงสาว ให้เธอเป็นคนทนไม่ได้แล้วถอยออกไปจากตรงนี้เอง เขาจะได้ยังเป็นของเธอ

“แล้วยังไงล่ะคะ ถ้าคุณอยากได้แบบนี้ก็ไปขอคุณพ่อคุณแม่เองสิคะ เผื่อท่านจะยอมใจอ่อนไล่ฉันออกไปจากไร่นี้” พรรณวรทท้ายทายด้วยความเบื่อหน่าย เธอไม่เข้าใจจริงๆ ว่าผู้หญิงคนนี้ต้องการอะไรจากเธอ

“แล้วเธอมาคอยดูนะว่าใครจะชนะในเกมนี้ อย่าทะนงให้มันมาก คนจืดๆ ชืดๆ แบบเธอ อีกไม่นานเขมก็เบื่อแล้วล่ะ” เอื้อมพรมาปั่นประสาทพรรณวรทพอหอมปากหอมคอ เธอตั้งใจว่าจะทำอย่างนี้จนกว่าหญิงสาวจะเหนื่อยและยอมถอยไปเอง

“ได้ค่ะ แต่ตอนนี้ช่วยออกไปจากที่นี่ ไปหาผู้ชายของคุณทีคะ ฉันไม่ต้องการที่จะเสวนากับคนที่พูดไม่รู้เรื่อง” พรรณวรทกล่าวก่อนที่จะเปิดประตูเดินเข้าไปในบ้าน พร้อมทั้งล็อคประตูด้วยความเหนื่อยใจ เห็นทีเธอต้องพูดให้เขาเคลียร์กับผู้หญิงของเขาให้เรียบร้อย หรือถ้าเขาไม่สามารถจัดการเรื่องนี้ได้ เธอก็คงต้องพึ่งบารมีของบิดามารดาเขาแทน

ทางด้านเอื้อมพรก็แสยะยิ้มด้วยความพึงพอใจที่สามารถระรานพรรณวรทได้สำเร็จ ถ้าเธอยังอยู่ที่นี่ เธอก็ต้องเจอเสี้ยนหนามแบบเอื้อมพรไปอีกนาน เอื้อมพรไม่มีทางยอมเสียผู้ชายที่เธอรักและหวังสมบัติจากเขาอย่างเขาไปได้หรอก ไม่ว่ายังไงเธอก็ต้องพยายามทุกอย่างเพื่อให้ผู้หญิงคนนี้ไปให้พ้นจากชีวิตของเขม

หลังจากเอื้อมพรกลับไปแล้ว พรรณวรทก็พยายามทำงานบ้านเพื่อฆ่าเวลา เธอรอคอยการกลับมาของเขม เพื่อที่จะบอกเรื่องผู้หญิงของเขาที่มาวุ่นวายกับเธอวันนี้เธอรับไมได้จริงๆ หากเขาจะเลี้ยงดูผู้หญิงคนนี้ ก็ต้องเซ็นใบหย่าให้เธอ เธอไม่มีวันใช้ผู้ชายร่วมกับใครอย่างแน่นอน

กว่าที่เขมจะกลับมาก็เป็นเวลาพลบค่ำ เขาทำงานราวกับว่าเขาไม่ต้องการพบหน้าเธอ แต่คนอย่างพรรณวรทถ้าไม่ได้เจอเขา เธอก็คงไม่มีทางเข้านอนอย่างแน่นอน

“กลับมาได้สักทีนะคะ” พรรณวรทเอ่ยทักทายทันทีที่เขาเข้ามาในบ้าน

“คิดถึงพี่มากขนาดนั่งรอพี่เลยเหรอ เอ๊ะ...หรือว่าติดใจอยากได้ชุดใหญ่แบบเมื่อคืน” เขมเอ่ยยั่วโมโหหญิงสาว

“เลิกพูดทุเรศๆ แล้วไปเคลียร์กับผู้หญิงของพี่ได้แล้ว วันนี้ตามมาถึงที่นี่ ถ้าเลิกกันมันยากก็เซ็นใบหย่าให้พรรณ พรรณจะได้ไม่ต้องอยู่เป็นก้างขวางคอระหว่างพี่และผู้หญิงของพี่” พรรณวรทเอ่ยออกมาเสียงครียด ขณะที่คนฟังได้ยินแล้วก็รู้สึกไม่พอใจเหมือนกัน ทำไมเอื้อมพรไม่รู้จักหยุด ถ้าเป็นแบบนี้เขาก็ไม่เลี้ยงไว้หรอกนะ

“เอื้อมมาที่นี่เหรอ” แม้ว่าจะมั่นใจว่าเป็นเอื้อมพร แต่ชายหนุ่มก็ถามย้ำไปอีกครั้งเพื่อความชัวร์

“ใช่ค่ะ เคลียร์ด้วยแล้วกัน ถ้าพี่เคลียร์ไม่ได้ พรรณก็คงต้องขอให้คุณพ่อคุณแม่จัดการ” พรรณวรทกล่าวก่อนที่จะเดินขึ้นไปชั้นสองของบ้าน ทิ้งให้เขมยืนอยู่ตรงนั้นตามลำพัง