“ยอมไม่ยอมก็ต้องยอมล่ะ เพราะฉันจะไม่ยอมเสียหน้าเด็ดขาด ว่าแต่เราเถอะแม่บัว เราจะช่วยฉันได้มั้ย” คุณหญิงวาดระวีเอ่ยออกมาด้วยความไม่สบายใจเท่าใดนัก ด้วยเพราะบุตรชายของท่านเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบถูกบังคับเท่าใดนัก แต่เพราะเรื่องนี้มันหนักหนาเกินว่าที่ท่านจะยอมให้มันพังลงได้ พอมาคิดถึงตอนนี้ ท่านก็อยากย้อนเวลากลับไปแก้ไขเรื่องราวที่มันเกิดขึ้น ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ท่านคงไม่หมั้นหมายทั้งคู่ตั้งแต่แรก จนเรื่องมันเลยเถิดมาถึงตอนนี้
“บัวแล้วแต่คุณท่านเลยค่ะ” ในที่สุดบัวบุษยาก็ตอบตกลงไปโดยปริยาย เธอคงไม่กล้าปฏิเสธออกไป เพราะคนที่เธอกำลังนั่งสนทนาด้วยอยู่นี้คือคนที่ทำให้เธอมีทุกวันนี้ได้ ถ้าไม่มีท่าน ป่านนี้เธอคงเรียนจบแค่มัธยมต้น แล้วไปทำงานตามวุฒิการศึกษาของเธอ คงไม่สามารถยกระดับชีวิตมารดาตามที่ใจเธอต้องการได้ ดังนั้นเมื่อถึงเวลาที่ต้องทดแทนบุญคุณท่าน เธอก็ไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธเสียด้วยซ้ำ
“ก็ดี งั้นแม่บ
